Ο Κύριος, με την παραβολή τουασώτου υιού,δεν θέλει να μας περιγράψει τη ζωή τηςασωτίας, αφούη αναφορά της γίνεται με δύο μόνο λέξεις «ζων ασώτως», αλλά τις συνέπειες που δημιούργησε στον νεότερο υιό η απομάκρυνσή του από το πατρικό σπίτι και την υπερβολική αγάπη που έδειξε ο πατέρας στον επιστρέψαντα υιό. Έτσι, ερμήνευσαν οι θεοφόροι και πνευματοφόροι Πατέρες τη σημερινή περικοπή, σε αντίθεση με άλλους σύγχρονους ερμηνευτές, που την ερμηνεύουν λογοτεχνικά ή ηθικολογικά.

Ας δούμε μόνο μια Πατερική ερμηνεία, που θα μας βοηθήσει να μπούμε στο βαθύ νόημα της παραβολής και να ωφελήσουμεαποτελεσματικά τονεαυτό μας.

Κατά τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, άσωτος υιός ήταν ο  Αδάμ και οι απόγονοί του, αφούαπομακρύνθηκαν από τον Θεό, έβγαλαν από πάνω τους με την αμαρτία, τον θεοΰφαντο χιτώνα της αφθαρσίας και φόρεσαν τον δερμάτινο χιτώνα της φθοράς και του θανάτου. «Απελάκτισε ο ηγαπημένος» την θεία δωρεά της δυνατότητας της θέωσης και προτίμησε την άσωτη ζωή. Ξέρουμε πως όλη η ζωή, μακριάαπό τον  Θεό, είναι άσωτη και νεκρή. Ήλθε όμως ὁΚύριος Ιησούς και με την ενανθρώπηση Του έδωσε στον άνθρωπο τη δυνατότητα να επιστρέψει στο σπίτι τουΠατέρα, δηλαδή στον Παράδεισο. Ο Πατέρας, γεμάτος αγάπη, άνοιξε την αγκαλιά του και τουδίνει τον ασπασμό της ειρήνης. Τον μπάζει έπειτα στο σπίτι, δηλαδή στην αγία Ορθόδοξη Εκκλησία. Τουδίνει το δακτυλίδι της υιοθεσίας. Τουφορείμε το άγιο Βάπτισμα την «στολήν τήν πρώτην» τουΑγίου Πνεύματος, που καταρτίζεται με πνευματική φωτιά και έτσι το σώμα αποκτάτην αφθαρσία. Θυσιάζει με την Θεία Ευχαριστία τον «μόσχο τον σιτευτό», τουπροσφέρει δηλαδή το Σώμα και το Αίμα του«αμνούτουΘεού, τουαίροντος τήν αμαρτία τουκόσμου». Ζώντας μέσα στην Αγία Εκκλησία οάνθρωπος, πανηγυρίζει και χαίρεται, γιατί σ΄ αυτήν «κοινή τωνεπουρανίων καιτωνεπιγείων συγκροτείται πανήγυρις, μία ευχαριστία, έναγαλλίαμα, μία ευφρόσυνος χοροστασία». Μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία «το τερπνόν και μακάριον εν ηχεί μέλος, τό αγγελικόν άσμα».

Αυτό σημαίνει πως μέσα στην Εκκλησία ζούμε την ωραιότητα της ύπαρξής μας και αποκτούμε τη φυσική ζωή. Διότι, φυσική ζωή είναι η κοινωνία με  τον Θεό, ενώηαποστασία από Αυτόν μας οδηγείσε αφύσικη κατάσταση. Ηφθορά, ο θάνατος, η νέκρωση, η ασωτία είναι αποτελέσματα της αμαρτίας που μας απομακρύνει από τον Θεό, ενώη αφθαρσία, η αθανασία, η ζωή είναι αποτελέσματα μετανοίας που μας συνδέει με Αυτόν.

Γι΄ αυτό ας μοιάσουμε με τονάσωτο υιό, που δεν έζησε για πάντα άσωτος μέσα στην αμαρτία. Η λέξη άσωτος παράγεται από το α το στερητικό και το σώζω, δηλαδή κάποιος που κάνει έργα που δεν σώζουν, αλλά καταστρέφουν τη ζωή. Αυτός όμως, ο άσωτος, πήρε τη μεγάλη απόφαση και γύρισε μετανοημένος στον Πατέρα του. Και δεν ήταν πια άσωτος, αλλά σωσμένος. Σώθηκε, διότι πήρε τη μεγάλη απόφαση της αλλαγής στη ζωή του. 

Έτσι κι εμείς, αγαπητοί μου αδελφοί, ας επιστρέψουμε στα αγαθά έργα της μετανοίας, για να αποκαταστήσουμε τηνυπόστασή μας στην πρώτη ομορφιά, με την οποία μας στόλισε ο Δημιουργός Θεός και Πατέρας μας.