Υπαπαντή του Κυρίου, Λουκά β΄, 22-40 -ΚΥΡΙΑΚΗ 2 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014

     Σε ένα γνωστό ύμνο της Εκκλησίας μας περιλαμβάνεται η εξής φράση: «Κόλπων του Γεννήτορος μη χωρισθείς τη θεότητι, σαρκωθείς ως ευδόκησας, αγκάλαις κρατούμενος της αειπαρθένου, χερσίν επεδόθης του θεοδόχου Συμεών, ο τη χειρί σου κρατών τα σύμπαντα…»Αυτό το τονίζει εξ αρχής και ο υμνωδός της ακολουθίας των χαιρετισμών: « Όλος ήν εν τοις κάτω και των άνω ουδόλως απών ο απερίγραπτος Λόγος…»

Ο Θεός Λόγος , το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, όταν ευδόκησε να σαρκωθεί για τη σωτηρία μας, ενώ κατήλθε στη γη, δεν έπαυσε να βρίσκεται στους ουρανούς σύνθρονος με τον Πατέρα του. Και όταν έγινε άνθρωπος από μητέρα αειπάρθενο, ήλθε στο ναό του Σολομώντος σαράντα ημέρες μετά τη θαυμαστή γέννησή του, σύμφωνα με τις διατάξεις του Μωσαϊκού νόμου. Ήλθε βασταζόμενος στην αγκαλιά της μητέρας του και εδόθη από αυτήν στα χέρια του γέροντα Συμεών, που ονομάστηκε «Θεοδόχος», διότι αξιώθηκε να δεχτεί στα χέρια του τον θεάνθρωπο, ο οποίος, ως Θεός, συγκρατεί τα σύμπαντα. Και όλος συγκίνηση και χαρά ο ευλογημένος εκείνος γέροντας Συμεών, που του είχε δώσει υπόσχεση ο Θεός ότι θα αξιωνόταν να δει πριν πεθάνει τον αναμενόμενο επί αιώνες Μεσσία, αναφώνησε με χαρά: «Νυν απολύης τον δούλον σου, δέσποτα, κατά το ρήμα σου εν ειρήνη, ότι είδον οι οφθαλμοί μου το σωτήριόν σου, φως εις αποκάλυψιν εθνών και δόξαν λαού σου Ισραήλ».

Με χάρη και απλότητα ο εμπνευσμένος υμνωδός, αναφέρει μεγάλες δογματικές αλήθειες ως προς την ενανθρώπιση του Θεού και ως προς το πρόσωπο της Θεοτόκου. Ζωντανεύει μπροστά μας η συγκινητική στιγμή της Υπαπαντής, δηλαδή της υποδοχής του Θείου Βρέφους στο ναό του Σολομώντος.

Σε έναν άλλο μικρό, αλλά θαυμαστό ύμνο προς την Υπεραγία Θεοτόκο, ο υμνωδός παρακαλεί την Παναγία, που την ονομάζει ελπίδα όλων των χριστιανών, να σκέπει, να φρουρεί και να φυλάττει με την παντοδύναμη προστασία της, όλους όσους ελπίζουν στη χάρη της. «Θεοτόκε, η ελπίς πάντων των χριστιανών, σκέπε, φρούρει, φύλαττε τους ελπίζοντας εις σε».

Εκείνη που αξιώθηκε να βαστάσει μέσα της Εκείνον που βαστάζει στην παλάμη του τα σύμπαντα, έχει μεγάλη παρρησία ενώπιόν του. Έχει μητρική παρρησία και μπορεί να βοηθεί κάθε χριστιανό που προστρέχει στις μητρικές πρεσβείες της με θερμή πίστη.

Πόσοι άνθρωποι καταφεύγουν στη βοήθεια της Υπεραγίας Θεοτόκου! Η Παναγία είναι Μητέρα όλων μας και ακούει τις προσευχές μας. Αυτή αποτελεί την κλίμακα που μας συνδέει με τον Ουράνιο Πατέρα μας. Αποτελεί την άγκυρα της ελπίδας και την κιβωτό της σωτηρίας για όλους τους χριστιανούς.Αυτή ένωσε τα πριν διεστώτα και εξαγίασε την ανθρώπινη φύση με τον υπεράγιο τόκο της, τον Θεάνθρωπο Κύριό μας.

Η Παναγία μας δεν είναι απλώς μια προσωπικότητα, της οποίας η εμφάνιση υπήρξε ένα μεγάλο πνευματικό γεγονόςΕίναι η προσωπικότητα εκείνη, που συνεδέθη άρρηκτα με το εξαίρετο, το μοναδικό γεγονός των αιώνων, το μυστήριο της Θείας ενσαρκώσεως. Ως εκπρόσωπος του γένους μας, πρόσφερε τον Λόγο του Θεού διά μοναδικής, ειδικής ενέργειας του Αγίου Πνεύματος, δηλαδή εξαγνισμένη και αμίαντη την ανθρώπινη σάρκα.

Η Θεοτόκος υπήρξε η κόρη της χάριτος, το κρυστάλλινο δοχείο των δωρεών του Αγίου Πνεύματος. Έγινε το εκλεκτό σκεύος. Το καθαρό σκήνωμα του Λόγου, ο πανάμωμος ναός του Υψίστου. Υπήρξε η δούλη Κυρίου, η ευλογημένη μεταξύ όλων των γυναικών, η μακαρία, η κεχαριτωμένη κόρη, η μητέρα της Καινής Κτίσεως, η χώρα του αχωρήτου και η χώρα των ζώντων για μας, το κέντρο της σωτηρίας μας.

Πάντοτε πρέπει οι χριστιανοί να απευθύνονται προς την Πανάχραντη Μητέρα μας, γιατί αυτή τείνει «ευήκοον ούς» σε όσα της ζητήσουμε και έχει επίσης την εύνοια και την Αγάπη του Θεού και Υιού της. Είναι λοιπόν, ο καλύτερος πρεσβευτής μας προς τον Υιό της, τον Κύριο Ιησού Χριστό.

Είναι γι’ αυτό το λόγο, που η Εκκλησία μας τιμά με πολλούς τρόπους και με πολλές εορτές την Παναγία μας και όλοι οι χριστιανοί απευθύνουμε συνεχείς προσευχές προς την Θεοτόκο και συνεχείς επικλήσεις των πρεσβειών της. «Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι, μήτερ του Θεού, φύλαξον με υπό την σκέπην σου».