Δ΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (Μάρκ. 9,17-31) – 30 Μαρτίου 2014

«Τουτο το γένος εν ουδενί δύναται εξελθείν ει μη εν προσευχή και νηστεία»       Το περιστατικό, στο οποίο αναφέρεται η σημερινή ευαγγελική περικοπή, συνέβη αμέσως μετά την Μεταμόρφωση του Χριστού, στο όρος Θαβώρ και σαράντα μέρες πριν από την Σταύρωση. Είναι η τελευταία πορεία του Ιησού προς τα Ιεροσόλυμα πριν από το Πάθος.

Ενώ ο Χριστός με τους τρεις μαθητές του, κατέβαινε από το όρος Θαβώρ, όπου έγινε η Μεταμόρφωση, οι άλλοι εννέα, που έμειναν κάτω, προσπάθησαν να θεραπεύσουν τον δαιμονισμένο γιο κάποιου πατέρα που ζήτησε τη βοήθειά τους. Οι προσπάθειες τους έμειναν άκαρπες και έτσι ο πατέρας, έχοντας ως τελευταία του ελπίδα το Χριστό, απευθύνεται σε Αυτόν. Η τραγικότητα του πατέρα έγκειται πρώτα στην ασθένεια που βασάνιζε το παιδί του, το οποίο ταλαιπωρείτο για τόσα χρόνια από το δαιμόνιο. Αλλά και ο πατέρας ήταν άπιστος. Παραδέχεται και αποδέχεται την απιστία του ενώπιον του Χριστού και ζητά τη βοήθεια του.

«Ω γενεά άπιστος , εως πότε προς υμάς έσομαι; Εως πότε ανέξομαι υμάς;» Η ευθύνη της απιστίας δεν βαραίνει το Θεό, αλλά τον άνθρωπο. Μέσα από τις δοκιμασίες, τα προβλήματα και τις δυσκολίες δοκιμάζεται και φαίνεται η πίστη του ανθρώπου προς το Θεό. Ο κάθε ένας μας σηκώνει το δικό του Σταυρό, σύμφωνα με το ευαγγέλιο της περασμένης Κυριακής. Και όταν τον σηκώσουμε με πίστη, αγόγγυστα κατά του Θεού και με ελπίδα σε Αυτόν, τότε η χάρις του Θεού μας επισκιάζει και μας δυναμώνει στον αγώνα μας.

Όταν ο άνθρωπος μέσα στο παράδεισο αμάρτησε, παρέβηκε δυο εντολές. Της προσευχής και της νηστείας. Έδειξε έλλειψη εμπιστοσύνης στα λόγια του Θεού και ανυπακοή στις εντολές του. Με την τήρηση αυτών των δυο εντολών, και με την ταπείνωση, τότε εκδιώκεται ο διάβολος. Με αυτό τον τρόπο βοηθείται ο άνθρωπος να ξεπεράσει κάθε πρόβλημα, κάθε πανουργία του διαβόλου. Αθετώντας την εντολή της νηστείας, κάνουμε ανυπακοή στο θέλημα του Θεού και παραλείποντας την προσευχή, δείχνουμε την απιστία μας σε Αυτόν. Οι Πατέρες της εκκλησίας μας, μας διδάσκουν ότι αν ο άνθρωπος καταφέρει να τηρήσει την εντολή της νηστείας με ό,τι συνεπάγεται, τότε μπορεί εύκολα να νικήσει τον κακό του εαυτό και τα οποιαδήποτε πάθη του. Το φαγητό δεν είναι κακό ή αμαρτωλό, αλλά η μη τήρηση της εντολής αυτής στη ζωή μας, που δείχνει ανυπακοή στο θέλημα του Θεού. Αν καταργήσω την εντολή της νηστείας, αυτό από μόνο του σημαίνει ότι απορρίπτω το θέλημα του Θεού και στη θέση του τοποθετώ το δικό μου και έτσι οδηγούμαι στο πάθος της φιλαυτίας, του εγωισμού. Με την νηστεία γίνεται εκκοπή του δικού μας θελήματος και τη θέση του παίρνει το θέλημα του Θεού.   Στην Κυριακή προσευχή, προσευχόμενοι ευχόμαστε προς το Θεό το «γενηθήτω το θέλημά σου». Αυτό θα πρέπει να γίνει πράξη και βίωμα μας στην καθημερινή μας ζωή με σκοπό την πραγματοποίηση του θελήματος του Θεού στη ζωή μας. Μόνο τότε, η θεία χάρις μας ενισχύει και μας χαριτώνει. Για αυτό και ο Χριστός, μετά τη θεραπεία του δαιμονιζόμενου νέου, είπε προς τους μαθητές του ότι «τούτο το γένος εν ουδενί δύναται εξελθείν ει μη εν προσευχή και νηστεία».

Οι άγιοι της Εκκλησίας μας, κάθε εποχής, σε όλη τους τη ζωή είχαν ως σκοπό να τηρήσουν το θέλημα του Θεού. Να μην παραβούν καμία από τις εντολές Του. Κατόρθωσαν να γίνουν αυτό που είναι, αποκόπτοντας το δικό τους θέλημα και τηρώντας αυτές τις δυο εντολές : της νηστείας και της προσευχής. Τηρώντας αυτές τις δυο εντολές, έμπρακτα φανέρωναν ενώπιον του Θεού την υπακοή στο θέλημα Του, αλλά και την πλήρη εμπιστοσύνη στο πρόσωπο Του. Αγωνίστηκαν σκληρά και με επιμονή και στέφθηκαν με το αμάραντο στεφάνι της δόξας του Θεού. Πολλά είναι τα παραδείγματα που μπορούμε να αναφέρουμε. Η ευθύνη είναι σε εμάς να διαλέξουμε τι θέλουμε. Να επιλέξουμε μεταξύ της σωτηρίας της ψυχής μας ή της αιώνιας καταστροφής της.

Αν θέλουμε πραγματικά να γευτούμε το γλυκύ μέλι που ρέει από την μεγάλη εορτή της Ανάστασης, που σε λίγες μέρες θα εορτάσουμε, θα πρέπει πρώτα να αγωνιστούμε με όλες μας τις δυνάμεις. Να εφαρμόσουμε σε όλη μας τη ζωή το θέλημα του Θεού. Να έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στα χέρια του Θεού και τότε να είμαστε σίγουροι ότι η χάρις Του θα μας επισκιάσει και θα μας ενδυναμώνει στον πνευματικό μας αγώνα.