ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ (Ιω.α΄44-52) – 9 Μαρτίου 2014

«Διά πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας»

Η πίστη είναι το θεϊκό άρμα, το οποίο μεταφέρει την ψυχή στα επουράνια σκηνώματα. Αυτή γίνεται αιτία να ενωθεί ο άνθρωπος με το Θεό και να γίνει θεοειδής και θεός κατά χάριν. Όλοι οι άνθρωποι, που πέτυχαν στη ζωή τους τη θέωση, όπως ήταν και η εντολή του Χριστού, πέρασαν από τον δύσβατο και ανηφορικό δρόμο της πίστης. Σύμφωνα με τους πατέρες της Εκκλησίας μας, αυτός που πιστεύει πραγματικά, είναι μια πέτρα στο ναό του Θεού. Έχει προπαρασκευαστεί για το οικοδόμημα του Θεού και Πατέρα. Έχει ανυψωθεί στα ύψη με τη δύναμη του σταυρού και με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος.

Ακριβώς, η αγία Εκκλησία μας, επειδή σήμερα εισέρχεται στην περίοδο της Νηστείας της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, θέλοντας να μας δώσει πρότυπα προς μίμηση, στο δύσκολο αυτό στάδιο της Νηστείας και της άσκησης, μας παρουσίασε την προς Εβραίους επιστολή του Αποστόλου Παύλου.

Τούτο το μέρος της επιστολής, που ακούσαμε να διαβάζεται σήμερα, στην εκκλησία μας, δεν είναι τίποτε άλλο , παρά ένας υμνος προς την πίστη και τα έργα της. Παρέλασαν νοερά από μπροστά μας, άνθρωποι που ανέβηκαν σε μεγάλα πνευματικά ύψη. Τα ονόματά τους έμειναν αθάνατα, εξ’ αιτίας ακριβώς της πίστης που είχαν και των έργων που επέδειξαν σαν συνέπεια τούτης της πίστης τους. Μας πληροφορεί χαρακτηριστικά ο Θείος Παύλος. «Αδελφοί, πίστει Μωυσής, μέγας γενόμενος, ηρνήσατο λέγεσθαι υιός θυγατρός Φαραώ». Σαν πρώτο πρότυπο πίστης, αναφέρει ο Απόστολος τον Μωυσή. Αυτός, όπως είναι γνωστό, γεννήθηκε στην Αίγυπτο, όταν οι Εβραίοι είχαν ήδη φύγει από τη γη Χαναάν και ήταν εγκαταστημένοι στη χώρα της Αιγύπτου.

Μετά, όπως ξέρουμε, από σχετική διαταγή του Φαραώ, να σκοτώνονται τα αρσενικά παιδιά των Εβραίων, είχε γεννηθεί κι ο Μωυσής κι επρόκειτο να έχει την ίδια τύχη. Τελικά, οι γονείς του τον έβαλαν σε ένα καλάθι, κι αφού το άλειψαν με πίσσα, το άφησαν στον Νείλο. Εκεί το βρήκε η κόρη του Φαραώ. Χωρίς να το ξέρει, το παρέδωσε στη μητέρα του, για να το μεγαλώσει. Αυτή το νουθέτησε με βάση την πίστη των πατέρων της, του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ.

Όταν μεγάλωσε το παιδί, επρόκειτο να υιοθετηθεί από την κόρη του Φαραώ. Εδώ ακριβώς, έγκειται το μεγαλείο του Μωυσή. Αφού σπούδασε όλη την Αιγυπτιακή σοφία, μέγας γενόμενος, όταν πια έγινε ώριμος άνδρας, απέρριψε την υιοθεσία που του πρόσφερε η κόρη του Φαραώ. Προτίμησε να ταλαιπωρείται με το λαό του Θεού, παρά να καλοπερνά στα παλάτια του Φαραώ αμαρτάνοντας, αφού αναγκαστικά μένοντας εκεί, θα αποκτούσε ειδωλολατρικές συνήθειες. Όλα αυτά τα έκαμε σαν προφήτης που ήταν και έχοντας το προορατικό χάρισμα, έβλεπε πως ο ίδιος ήταν τύπος Χριστού. Όπως ακριβώς ο Χριστός ερχόμενος θα υπέφερε, έτσι έπρεπε και ο Μωυσής να υποφέρει. Θεωρούσε πως αυτή η ταλαιπωρία του, θα λογιζόταν ως δικαιοσύνη, ενώπιον του Σωτήρος Χριστού.

Εκτός από τον Μωυσή, ο Παύλος μάς αναφέρει από τα βιβλία των Κριτών και των Βασιλειών άγιους άνδρες, όπως τον Γεδεών, που νίκησε τους Μαδιανίτες, τον Βαράκ που δέκτηκε την προφητεία της Δεββώρας και νίκησε τον βασιλέα Ιαβίν της Βόρειας Χαναάν, τον Σαμψών που κατατρόπωσε τους Φιλισταίους , τον Ιεφθάε που νίκησε τους Αμμωνίτες, τον Δαβίδ και τον Σαμουήλ, που ήταν άνθρωποι φωτισμένοι από το Άγιο Πνεύμα.

Όλους αυτούς, σκόπιμα τους αναφέρει ο Απόστολος. Όλοι τους, είχαν κοινό χαρακτηριστικό την πίστη. Αυτή τους οδήγησε σε ό,τι σπουδαίο και μεγαλειώδες κατάφεραν. Αυτή, λοιπόν, η πίστη ήταν ο λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι που δέχτηκαν μέσα τους το Θεό, άντεξαν τα τόσα μαρτύρια, στα οποία οι κακοί τους υπέβαλαν. Καταλήγει δε χαρακτηριστικά ο Απόστολος των εθνών. Όλοι αυτοί που έδειξαν τέτοια πίστη, δεν πήραν όλη τη δόξα που τους αρμόζει, κι αυτό, «ίνα μη χωρίς ημών τελειωθώσιν». Δηλαδή όλοι όσοι αναφέρθηκαν, θα γίνουν πιο τέλειοι μαζί με εμάς. Μας περιμένουν να τους ακολουθήσουμε στον αγώνα της πίστης και της αγιότητας που αυτοί βάδισαν. Περιμένουν μέχρι τη δεύτερη Παρουσία του Χριστού, με την προσδοκία πως κι εμείς, οι σημερινοί χριστιανοί, θα μετάσχουμε στο τραπέζι της βασιλείας. Η συμμετοχή μας σε αυτό το τραπέζι, θα’ ναι ταυτόχρονα, η επισημοποίηση και η σφραγίδα της τελείωσης και ολοκλήρωσης όλων μας και εμάς και εκείνων.

Αγαπητοί μου, όλος ο χορός των μαρτύρων και των αγίων, μας προσκαλεί στη δόξα που αυτός έλαβε διά της πίστεως. Ποια θα είναι, άραγε, η δική μας ανταπόκριση; Ας ευχηθούμε πως όλοι μας, θα δεχτούμε την κλήση. Με γνώμονα κι οδηγό την πίστη, ας γίνουμε πραγματικά αδελφοί και συγκληρονόμοι στην ουράνια Βασιλεία με όλους αυτούς, που ο Απ. Παύλος μας ανέφερε στη σημερινή αποστολική περικοπή. Αμήν.