Σήμερα η εκκλησία μας τιμά τους Αγίους Πατέρες της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου. Μέσα στις ταραγμένες εποχές της ζωής της Εκκλησίας, αγωνίστηκαν ενάντια στις κακοδοξίες των αιρετικών και πολλοί από αυτούς μαρτύρησαν για την πίστη του Χριστού. Παράδωσαν σ’ εμάς καθαρή και αμόλυντη τη θεία αλήθεια. Γι’ αυτό η εκκλησία μας αφιερώνει την  Κυριακή αυτή προς τιμή των Αγίων Πατέρων.

     Οι πατέρες της Εκκλησίας μας αγωνίστηκαν μέσα σε αντίξοες συνθήκες. Πολέμησαν τις κακοδοξίες των αιρετικών. Αντιμετώπισαν με θάρρος τους εχθρούς της πίστεως. Διετύπωσαν και καθόρισαν με συνοδικούς κανόνες τα δόγματα της Εκκλησίας. Ερμήνευσαν με αυθεντικότητα την Αγία Γραφή με την αγία ζωή τους, την ορθόδοξη πίστη και την αρετή τους, έγιναν το φως του κόσμου, για να γίνουμε εμείς φώτα, να λάμψουμε μέσα στον κόσμο που ζούμε με την πίστη μας, την αρετή και την αγιότητά μας. Έτσι θέλει ο Κύριος τους μαθητές Του και όλους τους οπαδούς του. Να γίνουμε «φως του κόσμου».

Ανεκτίμητη είναι η αξία του φωτός στη ζωή των ανθρώπων και είναι ύψιστο το χρέος των χριστιανών να φωτίσουν αυτούς που βρίσκονται « εν χώρα και σκιά θανάτου», επειδή

Α) Το φως φωτίζει κάθε άνθρωπο. Διαλύει το σκοτάδι. Θα καταλάβουμε  πόσο αξίζει  το φως,  μόνο όταν το χάσουμε. Όταν έχουμε κάτι, δεν υπολογίζουμε την αξία του.  Εμείς οι άνθρωποι του 21ου αιώνα δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα. Μπορούμε, όμως, να ζήσουμε χωρίς το πνευματικό φως;

Αυτό το σκοτάδι της πλάνης και της αμαρτίας καλούνται οι οπαδοί του Χριστού να διαλύσουν και στη θέση του να σκορπίσουν  «το φως το αληθινόν, το οποίο φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον». Για να γίνει όμως τούτο, πρέπει να πολιτευόμαστε και να ζούμε ως τέκνα φωτός. Να ακτινοβολούμε με το φωτεινό παράδειγμά μας.

Β)  Μέσα στο σκοτάδι και την παγωνιά το φως φωτίζει και θερμαίνει. Τις παγερές νύχτες του χειμώνα μαζεύει όλους γύρω της η φωτιά που ζεσταίνει. Έτσι και ο πραγματικός χριστιανός καλείται να ζεσταίνει με την ανιδιοτελή αγάπη του. Να σκουπίσει τα δάκρυα του πονεμένου, να δώσει χέρι βοήθειας στον καταπονημένο, να απαλύνει τις πληγές του τραυματισμένου. Η αγάπη για τον χριστιανό είναι φλόγα που λιώνει τον πάγο.

Γ) Η φλόγα απολυμαίνει και καθαρίζει από τα μικρόβια. Καταστρέφει κάθε εστία μόλυνσης. Καθαρίζει τις ξένες ουσίες από τα διάφορα μέταλλα. Ο χρυσοχόος, για να ξεχωρίσει το χρυσάφι, το λιώνει και διώχνει τις ξένες ουσίες. Έτσι και ο χριστιανός έχει χρέος να καθαρίζει τη μολυσμένη από τα μικρόβια, ψυχή των συνανθρώπων του και να αποξηραίνει τις εστίες μολύνσεως .

Οι Άγιοι Πατέρες της εκκλησίας μας, μας φωτίζουν με το λόγο τους και τις πράξεις τους. Πρωτοστάτησαν στους αγώνες για δικαιοσύνη και ισότητα μέσα στον κόσμο. Καλλιέργησαν κοινωνικό πνεύμα και πολέμησαν την αδικία. Προστάτευσαν τους φτωχούς και τους αδικημένους. Το κοινωνικό τους έργο είναι αξιοσημείωτο.

Η κοινωνία μας έχει και σήμερα ανάγκη από τέτοιους φωτισμένους ανθρώπους,  για να φωτίζουν και να καθοδηγούν τους ανθρώπους προς το μοναδικό φως, το Χριστό. Διότι, βλέποντας οι χριστιανοί το ζωντανό  παράδειγμα κάποιων φωτισμένων ανθρώπων, δοξάζουν το όνομα του Θεού και προσπαθούν και αυτοί να μιμηθούν τα καλά τους έργα. Η πρόσκληση, λοιπόν, απευθύνεται σε όλους μας, διότι όλοι μπορούμε και οφείλουμε να εξαγιασθούμε. «Ούτω λαμψάτω το φως υμών έμπροσθεν των ανθρώπων, όπως ίδωσιν υμών τα καλά έργα και δοξάσωσι τον πατέρα υμών τον εν τοις ουρανοίς».     

                                                                                    Αλέξανδρος Ταπάκης

Πατήστε ΕΔΩ για μορφή pdf