ἐλέῳ Θεοῦ, Ἀρχιεπίσκοπος Νέας Ἰουστινιανῆς καί πάσης Κύπρου,

παντί τῷ Χριστεπωνύμῳ Πληρώματι

τῆς Ἁγιωτάτης Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου.

Ἡ χάρις καί ἡ εὐλογία τοῦ Δημιουργοῦ πάσης τῆς κτίσεως Κυρίου

καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ μετά πάντων ὑμῶν.

«Ἄναρχε τρισήλιε Βασιλεῦ, ὁ καιρῶν καὶ χρόνων, τὰς ἑλίξεις περισκοπῶν, εὐλόγησον τὸν κύκλον, τῆς νέας περιόδου, τὰς ἀγαθάς σου δόσεις πᾶσι δωρούμενος».

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Mέ τή βοήθεια καί τή χάριν τοῦ Θεοῦ, εἰσερχόμαστε σ’ ἕνα ἀκόμη ἐκκλησιαστικό ἔτος. Ὅλοι μας ἀνανεώνουμε τίς πνευματικές μας δυνάμεις καί ἐπικαλούμεθα τίς εὐλογίες καί τή στήριξη τοῦ Κυρίου στούς νέους πνευματικούς ἀγῶνες καί προκλήσεις.

Ὡς γνωστόν ἡ σημερινή ἡμέρα ἔχει ὁρισθεῖ ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί ἔχει, ἐπίσης, καθιερωθεῖ ἀπό τήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, ὡς ἡ ἡμέρα προσευχῆς γιά τό φυσικό περιβάλλον. Ἔτσι, κατά τήν πρώτη Κυριακή τοῦ μηνός Σεπτεμβρίου ἀναπέμπονται δεήσεις πρός τόν Θεό «ὑπέρ τοῦ περιβάλλοντος ἡμᾶς στοιχείου καί εὐσταθείας πάσης τῆς κτίσεως».

Ἡ φύση, κατά τήν πίστη καί τήν ἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας μας, εἶναι δημιούργημα τοῦ Θεοῦ· «πάντα δι’ αὐτοῦ ἐγένετο, καί χωρίς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδέ ἕν ὃ γέγονεν» (Ἰω. 1,3). Μέσα καί ἀπό τή μεγαλειώδη δημιουργία μποροῦμε ἐμπειρικά νά ἀναγνωρίσουμε τή δόξα καί τό μεγαλεῖο τοῦ Δημιουργοῦ Θεοῦ. Τό προνόμιο, ὅμως, τῆς κυριαρχίας δόθηκε στόν ἄνθρωπο ἀπό τό Θεό κατά παραχώρηση, στό πλαίσιο τῆς «κατ᾿ εικόνα Θεοῦ» δημιουργίας του, μέ τήν προϋπόθεση ὅτι θά ἀσκεῖται μέ ὑπευθυνότητα, σύνεση καί μέτρο.

Δυστυχῶς, ὅμως, ἡ αὐτονόμηση τοῦ ἀνθρώπου καὶ ἀπομάκρυνσή του ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ τὸ ξεπέρασμα τῶν ὁρίων του, τὸν ὁδήγησαν νὰ ἐνεργεῖ καὶ νὰ συμπεριφέρεται, ὄχι ὡς ἐργάτης καὶ φύλακας τῆς κτίσεως, ἀλλὰ ὡς ἐξουσιαστὴς καὶ καταχραστὴς τῆς Δημιουργίας καὶ γενικότερα ὅλων τῶν ἀγαθῶν, ποὺ ὁ Θεὸς προσέφερε σ’ αὐτὸν γενναιόδωρα. Ὁ ἄνθρωπος δὲν ἀρκέστηκε στὴ χρήση. Προχώρησε στὴν κατάχρηση. Παρατηρεῖται, ἔτσι, σήμερα ἕνας βιασμὸς τῆς φύσης καὶ τοῦ περιβάλλοντος γιὰ ἱκανοποίηση, ὄχι βασικῶν ἀναγκῶν, ἀλλὰ μιᾶς σειρᾶς ὀρέξεων καί ἐπιθυμιῶν τοῦ ἀνθρώπου, τὶς ὁποῖες ἐνθαρρύνει ὁ σύγχρονος τρόπος ζωῆς καὶ ἡ φιλοσοφία τῆς καταναλωτικῆς κοινωνίας.

Οἱ ρίζες τῆς οἰκολογικῆς κρίσης εἶναι πνευματικὲς καὶ ἠθικὲς, ἐνδιάθετες στὴν καρδιὰ κάθε ἀνθρώπου. Κατὰ τοὺς τελευταίους αἰῶνες ἡ κρίση αὐτὴ ἔχει ἐπιδεινωθεῖ, ἐξ αἰτίας τῶν διαφόρων διχασμῶν, ποὺ προκαλοῦν τὰ ἀνθρώπινα πάθη, ὅπως ἡ πλεονεξία, ἡ ἀπληστία, ὁ εγωϊσμός, ἡ ἁρπακτικὴ διάθεση καθὼς καὶ ἀπὸ τὶς ἐπιπτώσεις αὐτῶν τῶν παθῶν πάνω στὸν πλανήτη μας, ὅπως ἡ κλιματικὴ ἀλλαγὴ, ἡ ὁποία ἀπειλεῖ πλέον σὲ μεγάλο βαθμὸ τὸ φυσικὸ περιβάλλον, ποὺ ἀποτελεῖ τὸν κοινὸ «οἶκον». Ἡ ρήξη τῆς σχέσης τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὴν κτίση εἶναι διαστρέβλωση τῆς αὐθεντικῆς χρήσης τῆς δημιουργίας τοῦ Θεοῦ.

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Δέν μποροῦμε νά μείνουμε ἀδιάφοροι μπροστά στήν καταστροφή τῆς ὑλικῆς δημιουργίας τοῦ Θεοῦ, πού συντελεῖται στίς μέρες μας. Θά πρέπει καί ἀτομικά, ἀλλά καί συλλογικά, νά ἀλλάξουμε νοοτροπία καί νά σταματήσουμε τήν ἀλόγιστη καί καταστρεπτική ἐκμετάλλευση τῆς φύσεως. Ἡ φύση δέν μᾶς ἀνήκει, γιά νά τήν καταστρέφουμε, οὔτε καί νά τήν ἐκμεταλλευόμαστε ἐγωιστικά. Μᾶς παραχωρήθηκε, γιά νά τήν ἀξιοποιοῦμε μέ σωφροσύνη καί νά τήν προστατεύουμε.

Βέβαιοι ὅτι ὅλοι κατανοεῖτε τήν κρισιμότητα τοῦ οἰκολογικοῦ προβλήματος, ὅπως αὐτό ἐξελίσσεται σήμερα, πιστεύουμε ὅτι θά ἀναλάβετε κάθε προσπάθεια, στό μέτρο τῶν δυνατοτήτων σας, προκειμένου νά συμβάλλετε καθοριστικά στήν προστασία καί τή διάσωση τῆς φυσικῆς δημιουργίας. Εἶναι τοῦτο, ἐκτός τῶν ἄλλων, καί μία ἀπαραίτητη προϋπόθεση, γιά νά μπορέσουμε τόσο ἐμεῖς, ὅσο καί τά παιδιά μας, νά ζήσουμε στόν πλανήτη, πού ἡ ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ μᾶς δώρισε γιά κατοικία μας.

Ἱερά Ἀρχιεπισκοπή Κύπρου,

     2 Σεπτεμβρίου 2018.