Είναι πολύ διδακτική η παραβολή  των ταλάντων, που παρακολουθήσαμε στο σημερινό ευαγγέλιο. Αποτελεί ένα δίκαιο έπαινο σε όλους εκείνους, που προικισμένοι από το Θεό με αξιόλογα χαρίσματα και ικανότητες κατορθώνουν να τα αξιοποιήσουν, να τα καλλιεργήσουν και να τα αναπτύξουν για δική τους ωφέλεια, για το κοινό καλό και για τη δόξα του Θεού. Ο δούλος της παραβολής που πήρε τα πέντε τάλαντα από τον κύριό του, δούλεψε σκληρά και πέτυχε να τα αυξήσει, κάνοντάς τα δέκα. Το ίδιο και ο άλλος που πήρε δύο, τα αύξησε σε τέσσερα. Το γεγονός αυτό ικανοποίησε τον κύριό τους, που τους επαίνεσε και τους αντάμειψε γενναιόδωρα για την εργατικότητα και την υπευθυνότητά τους.

Εντελώς το αντίθετο είχε συμβεί με τον τρίτο δούλο της παραβολής, που πήρε το ένα τάλαντο. Έκρυψε το τάλαντο στη γη και όταν γύρισε ο κύριός του από τα ξένα, του το επέστρεψε χωρίς να επιτύχει να το αξιοποιήσει και να το αυξήσει, προκαλώντας έτσι, τη δίκαιη οργή και τιμωρία του κυρίου του.

Τάλαντα δίνει σε όλους ο Κύριος. Είναι τα ποικίλα χαρίσματα που η άπειρη αγάπη του Θεού παραχωρεί σε όλους, ανάλογα με τις προσωπικές δυνατότητές τους. Στον καθένα μας ο Θεός δίνει υλικά και πνευματικά χαρίσματα, σοφία, μόρφωση, αξιώματα, χρήματα, περιουσία, δύναμη, καλλιτεχνικά ταλέντα, σωματική ομορφιά κλπ.  Κανένας, λοιπόν, δεν μπορεί να πει πως δεν πήρε τάλαντο-χάρισμα από τον Θεό, γιατί όλοι πήραμε, άλλος λίγα και άλλος πολλά. Σημασία έχει πώς θα αξιοποιήσουμε αυτά τα τάλαντα. Μην πάθουμε κι εμείς όπως τον πονηρό δούλο της παραβολής, που έκρυψε το τάλαντο στη γη και δεν το αξιοποίησε.

Κάποτε ο Θεός θα μας ζητήσει λογαριασμό για τη χρήση των ταλάντων που μας εμπιστεύθηκε. Μας θέλει καλούς διαχειριστές και όχι καταχραστές αυτών. Όπως τον πρώτο δούλο καλούμαστε με την εργατικότητα, τη φιλοπονία και την ευσυνειδησία μας, να δουλέψουμε και να αγωνιστούμε σκληρά, για να επιτύχουμε την αξιοποίηση και αύξηση των προσωπικών χαρισμάτων μας. Καλούμαστε με τα χαρίσματά μας, να διακονήσουμε και να υπηρετήσουμε το κοινωνικό σύνολο και να γίνουμε πηγή θείας ευλογίας στο περιβάλλον μας, σκορπώντας παντού αγάπη και ανθρωπιά, πολλαπλασιάζοντας τα τάλαντα.

Υπάρχουν άνθρωποι εγωιστές και φίλαυτοι, που μόνο για το άτομό τους νοιάζονται  και με κανένα τρόπο δεν βοηθούν τους συνανθρώπους με τα χαρίσματα που έχουν, υλικά ή πνευματικά. Μοιάζουν με τον πονηρό δούλο, που έκρυψε το τάλαντό του στη γη, αφήνοντάς το άχρηστο και αχρησιμοποίητο.

Εμείς οι Ορθόδοξοι χριστιανοί έχουμε το ιδιαίτερο χάρισμα της Ορθόδοξης πίστης. Αυτό είναι το δικό μας μεγάλο τάλαντο. Έχουμε μεγάλο πλούτο και βαρειά κληρονομιά την Ορθόδοξη πίστη μας. Δεν πρέπει, λοιπόν, να κρύψουμε αυτό το τάλαντο, αλλά να το αυξήσουμε και να το μεταδώσουμε. Δεν έχουμε το δικαίωμα να κρύβουμε ή να κρατάμε μόνο για τον εαυτό μας τον λόγο του Θεού και την ορθόδοξη πίστη μας. Ο ιεραποστολικός ζήλος φανερώνει την ύπαρξη ζωντανής πίστης και αποτελεί τον πιο ωραίο τρόπο αξιοποίησης του ταλάντου της πίστης. Η αδιαφορία για την εξάπλωση και ενδυνάμωση της πίστης μας δείχνει ραθυμία και οκνηρία, που είναι εμπόδιο για την χριστιανική ζωή και για την αύξηση των χριστιανικών αρετών.

Ας γίνουμε, λοιπόν, μιμητές των δύο πρώτων δούλων της παραβολής, οι οποίοι διπλασίασαν τα τάλαντά τους. Ας πολλαπλασιάζουμε και εμείς το τάλαντο της πίστεως,  αλλά και τα άλλα τάλαντα τα οποία μας χάρισε ο Θεός. Έτσι θα αξιωθούμε τη δεσποτική χαρά και το δίκαιο έπαινο από τον Κύριο: «Εύ δούλε αγαθέ και πιστέ, είσελθε εις την χαράν του Κυρίου σου».