Την περασμένη Κυριακή, αγαπητοί αδελφοί, Κυριακή του παραλύτου, είδαμε τον Κύριό μας να θεραπεύει  ένα άρρωστο σώμα. Σήμερα Κυριακή της Σαμαρείτιδος, βλέπουμε τον Κύριό μας να θεραπεύει μια άρρωστη ψυχή. Η εκκλησία βλέπει ψυχοσωματικά τον άνθρωπο και ενδιαφέρεται για όλη του την ύπαρξη.

       Στη Συχάρ της Σαμάρειας, στο πανάρχαιο πηγάδι του Ιακώβ, συναντάται ο Πλάστης με το πλάσμα Του.  Αυτός που γέμισε τον πλανήτη μας με τις πηγές των υδάτων και σκέπασε τον ουρανό με τα νέφη, ζητά νερό από την Σαμαρείτιδα γυναίκα «Δός μοι ποιείν». Εδώ στο πηγάδι της Συχάρ, θα γίνει ο πιο πνευματικός και θεολογικός διάλογος που ακούστηκε ποτέ.

        Ο Κύριος φανερώνει το προφητικό του χάρισμα στην συνομιλία του με την Σαμαρείτιδα. Μπροστά της δεν έκαμε κανένα θαύμα, αλλά της αποκάλυψε την προηγούμενη ζωή της. Της είπε πως είναι μια ανήθικη γυναίκα, η οποία εξακολουθεί να ζει και τώρα ακόμη με τον ίδιο τρόπο.

        Εδώ φαίνεται και η φιλανθρωπία του Χριστού. Μπροστά του ήταν μια γυναίκα κατωτέρας στάθμης με πολλή αφέλεια, η οποία νόμιζε ότι μπορεί να της δώσει ο Ιησούς νερό που να μην τελειώνει ποτέ. Και όμως, εκτός από την αποκάλυψη για την προσωπική της ζωή, ο Κύριος έκανε σε αυτήν και άλλες αποκαλύψεις που δείχνουν πως είναι ο Μεσσίας και Σωτήρας του κόσμου. Βεβαιώνει ακόμα μια φορά πως είναι «ο ών», όπως ονόμασε τον Εαυτό Του ο Θεός στο Μωυσή, στο όρος Χωρήβ.

          Η Σαμαρείτιδα ζητούσε να μάθει ποια είναι η λατρεία του αληθινού Θεού. Τότε ο Χριστός έκαμε την μεγαλειώδη αποκάλυψη. Είπε πως είναι πνεύμα ο Θεός και πως έρχεται ώρα που οι αληθινοί προσκυνητές θα Τον λατρέψουν πνευματικά και αληθινά. Ο Θεός είναι πνεύμα και δεν  δεσμεύεται από τον χώρο και τον χρόνο.

          Αληθινοί προσκυνητές είναι αυτοί που πολιτεύονται σύμφωνα με τον νόμο του Θεού. Όταν ζούμε αληθινά μέσα στην εκκλησία που είναι το Σώμα του Χριστού, και όταν δεχόμαστε τις ενέργειες του Αγίου Πνεύματος, τότε είμαστε αληθινοί προσκυνητές του Θεού, αποκτούμε την Θεογνωσία και γευόμαστε την σωτηρία. Η λατρεία μας γίνεται δεκτή από τον Θεό, όταν είναι ειλικρινής εκδήλωση του εσωτερικού μας κόσμου.

      Με τους τύπους, τις προλήψεις και τις δεισιδαιμονίες πολλές φορές κατεβάζουμε πολύ χαμηλά την υψηλότερη και πνευματικότερη λατρεία. Και έτσι η Ορθόδοξη λατρεία καταντά να γίνεται από τους χριστιανούς σώμα χωρίς ψυχή, λουλούδι χωρίς ευωδία.

         Ο Χριστός υπόσχεται να δώσει στην Σαμαρείτιδα νερό, που από μέσα του θα ξεπηδήσει ζωή αιώνιος. Φυσικά δεν υπόσχεται καμία μαγική πηγή, από την οποία δεν θα στερεύει το νερό. Εδώ εννοούσε την χάρη του Αγίου Πνεύματος. Εννοούσε την ενέργεια της χάριτος. Η χάρη του Θεού είναι κοινή στα πρόσωπα της Αγίας Τριάδας. Την ίδια χάρη έχει ο Πατέρας, την ίδια ο Υιός, την ίδια το Άγιο Πνεύμα.

        Εδώ παρομοιάζεται η χάρη του Θεού με ζωντανό νερό. Το νερό καθαρίζει. Και στην προσευχή μας προς το Άγιο Πνεύμα παρακαλούμε: «καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος». Η ακάθαρτη ψυχή μας καθαρίζει με την χάρη του Αγίου Πνεύματος, με αυτό το Θείο Νερό.

        Η Σαμαρείτιδα χίλιες φορές είχε έλθει με την στάμνα της στο πηγάδι του πατριάρχη Ιακώβ και άντλησε το νερό του, χωρίς να ξεδιψάσει. Από τότε όμως που η στάμνα της ψυχής της πήρε το αθάνατο Νερό του Λόγου της ζωής, έσβησε κάθε λαχτάρα της ψυχής της. Και η φλόγα της σάρκας που τόσο την βασάνιζε όλο να βρίσκει νέους εραστές, και αυτή έσβησε και αναπαύτηκε ειρηνικά στην Πηγή της αιώνιας Ζωής.

       Πρέπει να γνωρίσουμε τον Θεό ως Αγία Τριάδα, να τον λατρεύουμε «εν πνεύματι και αληθεία» για να θεραπεύσει κάθε δίψα της ψυχής μας. Πρέπει να πούμε ότι η αναζήτηση του Θεού έξω από τον Χριστό και αναζήτηση του Χριστού έξω από την εκκλησία χωρίς τις ελλάμψεις του Αγίου Πνεύματος  και η εκκλησία έξω από την Ορθοδοξία, οδηγούν στην πλάνη. Η συνάντηση του Θεού γίνεται μέσα στην εκκλησία και ιδιαίτερα στο Μυστήριο της Θείας Κοινωνίας. Ο Ιερέας κρατώντας στα χέρια του το Άγιο Ποτήριο, κρατάει «Πηγή Πνεύματος». Και όταν κοινωνούμε, λέγει ο ιερός Χρυσόστομος, πλησιάζουμε το στόμα μας «στη θηλή του πνευματικού ποτηρίου»  και γεμίζουμε «από πνευματική φωτιά».

      Ας γίνουμε αληθινοί προσκυνητές του Θεού, όντες κατοικητήρια της Παναγίας Τριάδος,  διότι «πνεύμα ο Θεός και τους προσκυνούντας Αυτόν εν πνεύματι και αληθεία δεί προσκυνείν» (Ιωάν. Δ΄24). ΑΜΗΝ.   

                                                                     Οικ. Ανδρέας Τουλούμης