Όλοι ζητούμε την ενότητα.  Πώς θα τη βρούμε;

                        Πεντηκοστή σήμερα, αγαπητοί χριστιανοί και εορτάζουμε την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος, στο ‘υπερώον’ που ήταν μαζεμένοι οι Μαθητές του Χριστού.  Όπως τους παρήγγειλε ο Κύριός μας προτού αναληφθεί, περίμεναν με προσευχή, ώσπου ξαφνικά, την ημέρα που οι Εβραίοι γιόρταζαν την Πεντηκοστή τους, ακούστηκε μια δυνατή βοή.  Σαν να φύσηξε δυνατός άνεμος και είδαν σαν φωτιά, σαν γλώσσες πυρός, το Άγιον Πνεύμα να κατεβαίνει στο κεφάλι του καθενός.

            Γέμισαν με φωτισμό, ένοιωσαν να πλημμυρίζουν με τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος και άρχισαν να δοξάζουν το Θεό.  Ο κόσμος που μαζεύτηκε απόρησε, γιατί ο καθένας άκουε τους Αποστόλους να μιλούν στη δική του γλώσσα.  Οι ύμνοι της σημερινής μέρας, αντιπαραβάλλουν το σημερινό γεγονός, με ένα γεγονός που έγινε στην αρχή, στην παλιά εποχή, στην Παλαιά Διαθήκη.

            Τότε, από υπερηφάνεια οι άνθρωποι θέλησαν να φτιάξουν πύργο, τον Πύργο της Βαβέλ, δηλαδή της συγχύσεως.  Παραγνωρίζοντας το Θεό, όρθωσαν το ανάστημά τους ενάντια στο Θεό.  Ξέχασαν ότι είναι δημιουργήματα και ότι έχουν ανάγκη το Θεό για να ζήσουν.  Αυτή η «ύβρις», όπως θα έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες, έφερε μια ανατροπή στη φυσική τάξη.  Έφερε μια σύγχυση.  Ενώ μιλούσαν την ίδια γλώσσα, δεν καταλαβαίνονταν και έτσι η «τόλμη της πυργοποιΐας», ακυρώθηκε, σταμάτησε.

            Σήμερα, την Πεντηκοστή, έχουμε το αντίθετο.  Τότε, η υπερηφάνεια έφερε τη διάσπαση, τη σύγχυση. Τώρα, την Πεντηκοστή, η ταπείνωση του Χριστού, το Πάθος Του, η θυσία Του, φέρνει την ενότητα.  Φέρνει το Άγιον Πνεύμα που συγκρατεί και συγκροτεί όλη τη κτίση, όλη τη Δημιουργία.  Όλα τα όντα συγκροτούνται και συγκρατούνται σε ενότητα με την παρουσία του Αγίου Πνεύματος, που εκπορεύεται, προέρχεται από τον Πατέρα, αλλά που «αναπαύεται» στον Υιό.  Και αποστέλλεται διά του Υιού.  Όπου Χριστός, εκεί και Άγιον Πνεύμα και όπου Άγιον Πνεύμα εκεί και Χριστός.  Για να έρθει το Άγιον Πνεύμα χρειάζεται ο Σταυρός του Χριστού.

            «ις ενότητα πάντας εκάλεσε».  Ενότητα!  Μια λέξη που μας συγκινεί.  Μια κατάσταση που μας λείπει.  Για ενότητα μιλάμε όλοι μας.  Ενότητα στις οικογένειες, στο έθνος, στην Εκκλησία, στις κοινότητες, στην ανθρωπότητα ολόκληρη.  Όλοι θέλουμε την ενότητα, προσπαθούμε γι’ αυτήν, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις δεν την έχουμε.  Μήπως κάνουμε το ίδιο λάθος που έκαναν στον Πύργο της Βαβέλ;  Μήπως ζητούμε με λάθος τρόπο την ενότητα;  Μήπως ξεχνάμε ότι η ενότητα προέρχεται από την ταπείνωση και τη θυσία;  Δηλαδή από την αναγνώριση από τον καθένα μας ότι κάνουμε λάθη;

            Η ταπείνωση φέρνει την ανοχή.  Για παράδειγμα, ο γονιός που ξέρει ότι κάνει λάθη, ο γονιός που θυμάται ότι μικρός έκανε λάθη, θα ανεχθεί το παιδί του.  Η ανοχή αυτή θα φέρει την πολυπόθητη ενότητα, που η Αγία Γραφή την ταυτίζει με την ομόνοια, με την ειρήνη με την αγάπη. Όλα αυτά θα έρθουν «άνωθεν», όχι με δικές μας εγωιστικές προσπάθειες.  Την περασμένη Κυριακή ακούσαμε τον Κύριο να προσεύχεται για να είμαστε «ένα».  «Ίνα ώσιν εν», έλεγε και ξανά έλεγε στην αρχιερατική Του προσευχή.

            Αλήθεια, πόσες προσευχές κάνουμε όλοι μας, για να έρθει η ενότητα στα ζευγάρια μας, στην κοινωνία, σε ολόκληρο τον κόσμο; Παράλληλα με την αυτογνωσία, την ταπείνωση, την ανοχή, την προσπάθειά μας δηλαδή, χρειάζεται να έρθει το Άγιον Πνεύμα.  Χωρίς Αυτό δεν κάνουμε τίποτα.  Θα έρθει το Άγιον Πνεύμα με την «σταύρωση» του εαυτού μας.  Δηλαδή με την άρνηση του δικού μας θελήματος, της δικής μας εγωιστικής πεποιθήσεως.  Αν δεν  «σταυρώσουμε» τον εγωισμό  μας, δεν μπορεί να έρθει το Άγιον Πνεύμα στις καρδιές μας.  Για να φέρει την ενότητα στις σχέσεις μας.

            Με το «σταύρωμα» του εγωισμού μας, με την επίκληση του Αγίου Πνεύματος και με την προσευχή του Κυρίου μας, που συνεχίζεται ανά τους αιώνες, θα έρθει το Άγιον Πνεύμα.  Η Πεντηκοστή είναι ιστορικό γεγονός, αλλά και συνεχίζεταιστη ζωή της Εκκλησίας μας, με τα Μυστήρια. Όταν βαπτιζόμαστε, όταν κοινωνάμε, όταν παντρευόμαστε, στις χειροτονίες των κληρικών μας, κατεβαίνει τον Πνεύμα το Άγιον.  Συμβαίνει στον καθένα μας αυτό που συνέβη στους Μαθητές του Χριστού, εκείνη τη μέρα της Πεντηκοστής.

            Τότε η «ενότητα του Πνεύματος εν τω συνδέσμω της ειρήνης»  θα εγκατασταθεί στις οικογένειές μας, στην Εκκλησία μας στην κοινωνία μας, παντού. Αυτή η ενότητα δεν καταργεί την ελευθερία του κάθε προσώπου.  Είναι ενότητα όπως εκείνη των Τριών Προσώπων της Αγίας Τριάδος.  Αγάπη και ελευθερία μαζί.  Ενώ πολλές φορές,όταν λείπει η Χαρη του Αγίου Τριαδικού Θεού, αυτή η εξωτερική ψευδοενότητα, που μπορεί να υπάρχει, στο βαθμό που υπάρχει, καταργεί την ελευθερία του ανθρώπου, βασανίζει τους ανθρώπους και πολύ γρήγορα διασπάται.

            Την άγια τούτη μέρα της Πεντηκοστής, του «κατακλυσμού» του Αγίου Πνεύματος ας πανηγυρίσουμε, αδελφοί μου.  Άς δοξολογήσουμε τον Ένα Τριαδικό Θεό μας, που μας ανακάλεσε «εις ενότητα πάντας».  Ας εργαστούμε ακολουθώντας τον Κύριό μας, σταυρώνοντας ο καθένας το εγωιστικό του θέλημα, για να φέρουμε την ενότητα αυτή στον διασπασμένο και συγχυσμένο σημερινό κόσμο.

            Γιατί αν τότε στη Βαβέλ έγινε σύγχυση των γλωσσών, σήμερα έχουμε «σύγχυση ιδεών».  Όπου δεν υπάρχει το Πνεύμα της Εκκλησίας, δεν υπάρχει και η πραγματική ενότητα.  Οι άνθρωποι μονολογούν.  Λέει ο καθένας τα δικά του.  Δεν ακούει ο ένας τον άλλο.  Δεν αφουγκράζεται ο ένας τον άλλο.  Δεν καταλαβαίνει κανένας κανένα.  Μια απέραντη βαθειά μοναξιά απλώνεται παντού.  Ο κόσμος μακριά από το Θεό χαρακτηρίζεται από τη ελευθερία του εγωισμού και όχι από την ελευθερία της αγάπης και της θυσίας.

            Όμως μας περιμένει ο Κύριος.  Μας περιμένει να γυρίσουμε στο «υπερώον» της Ιερουσαλήμ, δηλαδή στη λατρευτική ζωή της Εκκλησίας Του.  Να Τον περιμένουμε και μεις με προσευχή.  Για να έρθει ξαφνικά στον καθένα μας με το Άγιό Του Πνεύμα.  Για να μας φωτίσει και να μας ενώσει.  Για να καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλο και όλοι μαζί Εκείνον.  Για να φύγει η σύγχυση των ιδεών και η μοναξιά.  Για να μπορέσουμε όλοι μαζί, «συμφώνως», να δοξάζομεν το Πανάγιον Πνεύμα, «το εκ Πατρός εκπορευόμενον και εν Υιώ αναπαυόμενον».  Αμήν!

                                            Χρυσόστομος Παπαδόπουλος  Θεολόγος