Στις 15 Αυγούστου η Εκκλησία μας εορτάζει την κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου. Η Υπεραγία Θεοτόκος αποτελεί την κλίμακα που μας συνδέει με τον Ουράνιο Πατέρα μας. Αποτελεί την άγκυρα της ελπίδας και την κιβωτό της σωτηρίας για όλους τους χριστιανούς. Αυτή ένωσε τα πριν διεστώτα και εξαγίασε την ανθρώπινη φύση με τον υπεράγιο  τόκο της, τον Θεάνθρωπο Κύριό μας. 

      Η Παναγία μας δεν είναι απλώς μια προσωπικότητα, της οποίας η εμφάνιση  υπήρξε ένα μεγάλο πνευματικό γεγονός. Είναι η προσωπικότητα εκείνη που συνεδέθη άρρηκτα με το εξαίρετο, το μοναδικό γεγονός των αιώνων, το μυστήριο της θείας ενσαρκώσεως. Ως εκπρόσωπος του γένους μας, πρόσφερε το Λόγο του Θεού διά μοναδικής, ειδικής ενέργειας του Αγίου Πνεύματος, δηλαδή εξαγνισμένη και αμίαντη την ανθρώπινη σάρκα. 

     Η Θεοτόκος υπήρξε η κόρη της χάριτος, το κρυστάλλινο δοχείο των δωρεών του Αγίου Πνεύματος. Έγινε το εκλεκτό σκεύος. Το καθαρόν σκήνωμα του Λόγου, ο πανάμωμος ναός του Υψίστου. Υπήρξε η δούλη Κυρίου, η ευλογημένη μεταξύ όλων των γυναικών, η μακαρία, η κεχαριτωμένη κόρη, η μητέρα της Καινής Κτίσεως, η χώρα του αχώρητου και η χώρα των ζώντων για μας, το κέντρο της σωτηρίας μας.  

      Η Εκκλησία μας τιμά την Θεοτόκο με πολλές εορτές όπως είναι το γενέθλιον της Θεοτόκου στις 8 Σεπτεμβρίου, τα Εισόδια της Θεοτόκου, στις 21 Νοεμβρίου, τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου στις 25 Μαρτίου, και την Κοίμηση της Θεοτόκου στις 15 Αυγούστου. 

       Πολλές ακολουθίες και ύμνοι είναι αφιερωμένοι στην Παναγία μας, την γλυκειά Μητέρα του Θεού. Να θυμηθούμε τους παρακλητικούς κανόνες, τον μικρό και τον μεγάλο, στους οποίος καταφεύγουν οι πιστοί για να παρακαλέσουν την Παναγία μας για όλα τα προβλήματα που τους απασχολούν. Ακόμα και στα δημοτικά μας τραγούδια το πρόσωπο της Παναγίας αποτελεί θέμα εξύμνησης και αγάπης. Σε όλη την Ελλάδα και την Κύπρο χιλιάδες είναι οι ναοί που είναι αφιερωμένοι στο όνομα της Παναγίας μας και αμέτρητα τα ονόματα και τα επίθετα που η αγάπη του λαού της προσδίδει: Μεγαλόχαρη, Ελεούσα, Παντάνασσα, Γαλακτοτροφούσα, Χρυσορρογιάτισσα, Κυκκώτισσα, Αψινθιώτισσα, Χρυσοσπηλιώτισσα, Μαχαιριώτισσα, Ιεροσολυμίτισσα και τόσα άλλα προσωνύμια. 

         Πάντοτε πρέπει οι χριστιανοί να απευθύνονται προς την Πανάχραντη Μητέρα μας, γιατί αυτή τείνει ευήκοον ους σε όσα της ζητήσουμε και έχει, επίσης, την εύνοια και την Αγάπη του Θεού και Υιού της. Είναι, λοιπόν, ο καλύτερος πρεσβευτής μας προς τον Υιό της, τον Κύριο Ιησού Χριστό. Είναι γι΄ αυτό το λόγο που τιμούμε τόσο πολύ τηνΠαναγία μας, γιατί είναι όχι μόνο η Μητέρα του Θεού, αλλά η  γλυκειά Μητέρα όλων των Χριστιανών.  

                                                                       Αλέξανδρος Ταπάκης