Ένα μεγάλο παράδειγμα σήμερα αντλούμε απο το σημερινό Ευαγγέλιο αδελφοί μου. 

Μια γυναίκα που 18 χρόνια ήταν κάτω από την δυναστεία ενός δαιμονίου, το οποίο κύρτωσε την γυναίκα και έφερε την κεφαλή της μέχρι το σημείο των ποδιών της, την βλέπουμε να θεραπεύεται από τον Κύριο μας την ημέρα του Σαββάτου, που ήταν μέρα αργίας μεν, αλλά και μέρα αφιερωμένη στον Θεό. 

Σ’ αυτήν την κατάσταση θα μπορούσε η γυναίκα να μην πηγαίνει στην συναγωγή διότι είχε μια μεγάλη δικαιολογία την αρρώστια του σώματος της. Την βλέπουμε όμως να υπερβαίνει το σώμα της και να πηγαίνει να ακούσει την ανάγνωση των γραφών στην συναγωγή χωρίς να την νοιάζουν οι σωματικοί πόνοι αλλά και τα λόγια των γύρω ανθρώπων.

Ο πόθος της για τον Θεό σκεπάζει κάθε ανθρώπινη της αδυναμία και πηγαίνει στην εβδομαδιαία λατρευτική σύναξη. Αυτή η γυναίκα παρά τους πόνους και την δύσκολη μετακίνηση που είχε λόγο της ασθένειας της εν τούτοις δεν πτοείτε και δεν παραλείπει το ιερό της καθήκον. Αυτή η γυναίκα αποτελεί παράδειγμα για όλους μας. Διότι μας διδάσκει να μη παραλείπουμε το ιερό μας καθήκον. Ναι, είναι καθήκον μας ο εκκλησιασμός της Κυριακής διότι αν ξεχάσουμε έστω και αυτή την ημέρα ότι είναι αφιερωμένη στον Κύριο θα εγκαταλείψουμε τον Θεό, θα απομακρυνθούμε από τον πατέρα μας και δεν θα έχουμε την δυνατότητα να επιστρέψουμε πίσω διότι οι αμαρτίες και άλλες περιττές μέριμνες θα πνίξουν την ζωή και την ψυχή μας. Είναι δικαίωμα της ψυχής μας ο εκκλησιασμός της Κυριακής. 

Ο Ιησούς Χριστός προσεγγίζει τη γυναίκα και την θεραπεύει χωρίς να το ζητήσει η ίδια. Είναι εδώ που η πίστη μας «εκβιάζει» τις ενέργειες του Θεού και η χάρις Του δεν ξεκολλά από πάνω μας. Όχι γιατί είναι υποχρεωμένος ο Θεός αλλά επειδή αυτή η εμπιστοσύνη μας, στο Πατέρα μας, στον Θεό, αυτό το φιλότιμο που δείχνουμε απέναντι Του για τις ευεργεσίες Του, τον «σκλαβώνει» και Ενεργεί ο Θεός πριν καν το ζητήσουμε.

Αδελφοί μου, όλοι γνωρίζουμε σήμερα πόσο δύσκολή είναι η ζωή μας. Πόσα προβλήματα και πόσες ανάγκες δημιουργούνται. Πολλές φορές οι ανάγκες μας είναι περιττές και αντί να φωτίζουν την ζωή μας την σκοτίζουν όσο περισσότερο γίνεται. Όλα αυτά δυστυχώς απορροφούν την σκέψη μας, απορροφούν την καρδιά μας και δεν μας μένει χρόνος να σκεφτούμε τον Θεό, αλλά και ούτε να δούμε την ψυχική μας υγεία. 

Απο το πρωί μέχρι το βράδυ δουλειά και πάλι δουλειά. Σωστές μηχανές κατάντησαν οι άνθρωποι. Δεν πρέπει όμως να ξεχνούμε ότι οι γονείς έχουν και υποχρέωση και ευθύνη για την ψυχή των παιδιών τους. Είναι φυσικό επακόλουθο. Εάν δεν εκκλησιάζονται οι γονείς τότε δεν θα εκκλησιάζονται τα παιδιά. Και πώς θα θέλουμε τα παιδιά μας μετά να ορθοποδήσουν; Χωρίς να γνωρίζουν ποτέ τον Χριστό και την Εκκλησία; Σήμερα ο Εκκλησιασμός θεωρείτε χάσιμο χρόνου αντί να είναι η βάση για την σωστή διαπαιδαγώγηση των παιδιών. Ο Εκκλησιασμός για την σύγχρονη εποχή είναι μεσαίωνας. Τι κρίμα είναι αυτό το πράγμα, να θεωρείς την ωφέλεια της ψυχής σου κάτι ξεπερασμένο και κάτι ανούσιο.

Αγαπητοί γονείς, παππούδες και γιαγιάδες, δώστε σημασία στην ψυχή των παιδιών σας και όλα τα άλλα ο Θεός θα σας τα προσθέσει απλόχερα. «… ζητείτε την βασιλείαν του Θεού, και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν.» (Λουκά 12. 31).

Ο Χριστός μιλάει πολύ καθαρά. Επιζητείτε την Βασιλεία του Θεού και ο ουράνιος Πατέρας θα σάς δώσει όσα έχετε ανάγκη σ’ αυτή τη ζωή. Η Πρόνοιά Του αγκαλιάζει όλους τους ανθρώπους, όλη την κτίση. Μια τρίχα λέει αλλού ο Ευαγγελιστής δεν πέφτει από το κεφάλι μας χωρίς την έγνοια Του.

Ο Χριστός ήρθε για να μας ανοίξει τον Ουρανό, να μας ελευθερώσει, να μας ξεκολλήσει από συστήματα και να ανοίξει για τον καθένα μας το δικό του ξεχωριστό μονοπάτι για να μάς πάρει κοντά του για να ενωθούμε μαζί του. Αυτό γίνεται όταν ζητούμε την Βασιλεία του Θεού.

Ας προσπεράσουμε λοιπόν τα προβλήματα της ζωής μας, που πάντα θα υπάρχουν και δεν θα τελειώνουν. Ας δώσουμε προτεραιότητα στην ψυχή μας και θα δούμε με θαυμαστό τρόπο τον Χριστό να επιλύνει τα προβλήματα μας. Ας βάλουμε τον Χριστό άρχοντα της ζωής μας και όχι το χρήμα και τις ανάγκες της μας. Γένοιτο.

Αρχιμ. Θεοτόκης Φαιδώνος