Η Εκκλησία μας σήμερα τιμά τη μνήμη του Ευαγγελιστή Λουκά γι΄ αυτό και επέλεξε μια δική του ευαγγελική περικοπή που αναφέρεται στη συντριβή του διαβόλου, μίαν εξουσία που αργότερα δέχτηκε και ο ίδιος ο Ευαγγελιστής.

Ο Ευαγγελιστής Λουκάς αναφέρει στην περικοπή αυτή την εξουσία που έδωσε ο Κύριος στους Εβδομήκοντα μαθητές Του για να νικούν τον διάβολο. Σε ολόκληρο το δέκατο κεφάλαιο του ευαγγελίου του, αναφέρει τη δράση και την αποστολή των Εβδομήκοντα μαθητών του Κυρίου, αποκαλύπτοντας και τις θαυματουργικές επεμβάσεις του Κυρίου στην ιστορία της Εκκλησίας μας. Συγκεκριμένα, σε αυτή την περικοπή, αναφέρεται στη στιγμή που ο Κύριος έστειλε τους Εβδομήκοντα μαθητές του στην Ιουδαία για να διαδώσουν το Ευαγγέλιο και να μοιράσουν παντού την ειρήνη που είχαν και οι ίδιοι μέσα τους χωρίς να διαπληκτίζονται με κανένα. Η πρώτη συμβουλή που τους έδωσε ήταν πως όποιος ακούει αυτούς, ακούει και τον ίδιο τον Κύριο. Κι όποιος παρακούει αυτούς που απέστειλε ο Κύριος, τότε παρακούει και τον Θεό Πατέρα που απέστειλε τον Υιό Του στον κόσμο.

Όταν ολοκλήρωσαν την αποστολή τους σε πόλεις και χωριά, και επέστρεψαν πλέον πίσω, έλεγαν με μεγάλη χαρά στον Κύριο ότι ακόμη και τα δαιμόνια υποτάσσονταν σε αυτούς μόλις επικαλούνταν το όνομα του Κυρίου. Τότε ο Κύριος, τους αποκάλυψε ότι από τότε που ξεκίνησε το έργο Του έβλεπε τον διάβολο να χάνει την εξουσία του τόσο γρήγορα και να πέφτει όπως η αστραπή από τον ουρανό. Τόσο απότομα και θεαματικά έπεσε ο διάβολος και όλο του το βασίλειο από τον ουρανό. Γι΄ αυτό και τώρα τους δίνει μεγαλύτερη εξουσία εναντίον του διαβόλου, κάτι που χαροποιεί τις ψυχές των μαθητών του Κυρίου, λαμβάνοντας δύναμη και εξουσία από τη Θεϊκή Του αγάπη, ώστε να νικούν και να πατούν πάνω στα φίδια και στους σκορπιούς και σε πάσαν δύναμη του εχθρού. Τους δίνει τέτοια εξουσία ώστε να κατατροπώνουν τον εχθρό που ύπουλα και με κάθε μέσο σαν φίδι και σκορπιός χύνει δηλητήριο στις ανθρώπινες ψυχές. Η δύναμη που τους δίνει είναι τόσο σθεναρή ώστε κανείς να μην καταφέρει να τους παρεμποδίσει από την αποστολή που είχαν στην περιοδεία τους.

Αμέσως μετά όμως ο Κύριος, επισημαίνει στους Εβδομήκοντα να μην χαίρονται τόσο για την εξουσία που έχουν στα πνεύματα που υποτάσσονται σε αυτούς, όσο για τη χαρά που θα έχουν όταν τα ονόματά τους θα είναι γραμμένα στους ουρανούς. Τονίζει λοιπόν ο Κύριος ότι προηγείται η εγγραφή των ονομάτων τους στους ουρανούς, για να μπορούν μετέπειτα να υποτάσσουν τα πονηρά πνεύματα. Τους νουθετεί πως μεγαλύτερη αξία έχει η απελευθέρωση των ανθρώπων από την αμαρτία και η πολιτογράφησή τους στην ουράνια Βασιλεία, παρά η εκδίωξη των δαιμόνων. Αυτό ωστόσο ήταν και το Θέλημα του Κυρίου για τη σωτηρία των ψυχών των ανθρώπων. Ο Κύριος δεν έδωσε την εξουσία της υποταγής των δαιμόνων στους μαθητές Του για να χαίρονται που με την δύναμη του ονόματος του Κυρίου τους εξοντώνουν τα πονηρά πνεύματα, αλλά για να τους βοηθήσει να καταλάβουν ότι με την αγάπη τους και την υπακοή τους στο θέλημα του Κυρίου τους καταφέρνουν κάτι που για άλλους είναι ακατόρθωτο. Η πίστη στο Θεό είναι αυτό που οδηγεί τους ανθρώπους στη σωτηρία τους· η απόλυτη εμπιστοσύνη στο Θέλημά Του είναι αυτό που μας δίνει τη δύναμη να εναντιωθούμε στο κακό που μας περιβάλλει και να ανταπεξέλθουμε στις διάφορες επερχόμενες δοκιμασίες.

Στη συνέχεια των λόγων Του, ο Κύριος, αισθάνθηκε αγαλλίαση και δόξασε το Θεό – Πατέρα Του που αποκάλυψε αυτές τις αλήθειες στους απλούς και ταπεινούς ανθρώπους που είχαν αγαθή ψυχή όπως τα νήπια. Αυτές τις ουράνιες αλήθειες δεν θα μπορούσαν να τις γνωρίσουν οι «σοφοί» και οι «συνετοί», διότι αυτοί εμπιστεύονται τον εαυτό τους και όχι τον Θεό. Αυτοί ως «σοφοί» δεν θα υποτάσσονταν στο Θέλημα του Κυρίου τους, να ξεκινήσουν την περιοδεία τους σαν πρόβατα ανάμεσα σε λύκους, ρακένδυτοι, ανυπόδητοι και δίχως μαχαίρι στο ζωνάρι τους, τρεφόμενοι με ό, τι τους δώσουν, όπως ακριβώς ζήτησε ο Κύριος από τους Εβδομήκοντα. Οι «σοφοί» και «συνετοί» θα σκέφτονταν με τη δική τους λογική και δεν θα διακινδύνευαν τη ζωή τους. Αντιθέτως όμως, οι Εβδομήκοντα μαθητές υπάκουσαν στο Θέλημα του Κυρίου τους, Τον εμπιστεύτηκαν απόλυτα, κι αυτή η πίστη τους έδωσε εξουσία και δύναμη για να εξοντώνουν δαιμόνια επικαλώντας το όνομα του Κυρίου. Η πίστη στον Κύριο κι όχι η πίστη στα υλικά αγαθά, είναι αυτό που οδηγεί στη σωτηρία της ψυχής μας και ακολούθως την εγγραφή του ονόματός μας στην ουράνια Βασιλεία.

Σ΄ αυτήν την ουράνια Βασιλεία, αδελφοί μου, γράφτηκε και το όνομα του Ευαγγελιστή Λουκά που η Εκκλησία μας τιμά και εορτάζει σήμερα. Ο ίδιος ανήκε στον ευρύτερο κύκλο των Εβδομήκοντα μαθητών του Κυρίου και πίστεψε στο Χριστό δια του Απ. Παύλου, παραμένοντας κοντά του, όχι απλά ως ακόλουθος και συνοδός στις διάφορες περιοδείες του, αλλά κι ως ο αγαπητός του ιατρός.

Πρωτ. Θεόδωρος Στυλιανού