Στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα ακούσαμε τον Ευαγγελιστή Ματθαίο να μας διηγείται την θεραπεία του δαιμονιζομένου της χώρας των Γαδαρηνών. Μέσα από την περιγραφή αντιλαμβανόμαστε, πως ο Κύριος, ως Μεσσίας, έχει την απόλυτη εξουσία και επί των υπερφυσικών δυνάμεων.

Όταν ο Κύριος έφτασε στη πόλη των Γαδαρηνών συνάντησε έναν άνθρωπο δαιμονισμένο, ο οποίος ήταν δυστυχής, γυμνός και καταπληγωμένος, γυρνούσε σαν αγρίμι στα βουνά και κοιμόταν όχι σε σπίτι αλλά στα μνήματα. Τα δαιμόνια αμέσως αναγνώρισαν στο πρόσωπο του Χριστού τον Θεό και από εκείνη την ώρα έπαψαν να εξουσιάζουν τον Γαδαρηνό και έγιναν παρακλητικοί, ζητώντας του να τους επιτρέψει να εισέλθουν σε μια αγέλη χοίρων. Στις παρακλήσεις αυτές των δαιμόνων συγκατατίθεται ο Κύριός μας και ευθύς οι χοίροι έπεσαν με ορμή στον γκρεμό και σκοτώθηκαν. Το θαύμα ήταν συγκλονιστικό, ο δαιμονιζόμενος ελευθερώθηκε από τα δαιμόνια και ξαναβρήκε τη χαρά και τη γαλήνη. Ωστόσο, ενώ θα περίμενε κανείς ευγνωμοσύνη από τους κατοίκους της περιοχής, αντί να θαυμάσουν και να πιστέψουν στην μεγαλοσύνη του Θεού, τους βλέπουμε να έρχονται και να παρακαλούν τον Χριστό «όπως μεταβή από των ορίων αυτών», κι αυτό διότι οι άνθρωποι εκείνοι έγιναν δέσμιοι του συμφέροντός τους.

Από τις κραυγές της απόγνωσης των δαιμόνων όμως και τις απέλπιδες παρακλήσεις τους μπορούμε να διδαχθούμε και κάτι άλλο, πολύ σημαντικό. Ότι οι δυνάμεις του σκότους δεν μπορούν να κάνουν απολύτως τίποτε χωρίς την άδεια καί την ανοχή του Θεού. Ζητούν την εξουσία πάνω στούς χοίρους, διότι ακόμη και σ’ αυτά τα ευτελή ζώα δεν έχουν απολύτως κανένα δικαίωμα. Όλες οι δυνάμεις του σκότους είναι υπό τον έλεγχο και την κυριαρχία τοῦ Κυρίου. Τίς κρατά δεμένες σε αδιάσπαστη ἁλυσίδα. Πώς λοιπόν να αδικήσουν εμάς τους βαπτισμένους και σφραγισμένους στο όνομα της Αγίας Τριάδος, εμάς που εμπιστευθήκαμε τη ζωή μας στην παντοδύναμη προστασία του Χριστού;  Όταν ζούμε μέσα στην Εκκλησία του Χριστού, όταν μετέχουμε στα ιερά Μυστήρια και αγωνιζόμαστε να ζούμε όπως θέλει ο Θεός, ο διάβολος δεν έχει καμία εξουσία επάνω μας. Μη φοβόμαστε λοιπόν. «Μείζων ὁ ἐν ἡμῖν ἤ ὁ ἐν τῷ κόσμῳ» (Α’ Ἰω. δ’ 4).  

Προξενεί εντύπωση η στάση των κατοίκων της περιοχής των Γαδαρηνών, όπου ενώ ο πρώην δαιμονιζόμενος επιθυμεί την μόνιμη συντροφιά του Ιησού, εκείνοι αντί να θαυμάσουν και να πιστέψουν στη μεγαλοσύνη του Θεού, κυριευμένοι από φόβο ζήτησαν από το Χριστό να φύγει μακριά από τη χώρα τους. Ζητούν την απομάκρυνση του ευεργέτη, γιατί τους κυρίεψε φόβος. Είδαν την δύναμη του Ιησού και τρομοκρατήθηκαν. Σκέφτηκαν ότι η παρουσία ενός ισχυρού θαυματοποιού ανάμεσα τους θα τους ζημίωνε υλικά, όπως έγινε με την καταστροφή της αγέλης των χοίρων. Ο «φόβος για τον οποίο ομιλεί ο Ευαγγελιστής Λουκάς δεν είναι το δέος και η συντριβή μπροστά στη δύναμη του Θεού, αλλά τρόμος γιατί κινδύνευαν τα συμφέροντα τους. Παραμένουν τυφλοί ως προς το πνευματικό συμφέρον, βλέποντας μπροστά τους μόνο το υλικό συμφέρον. Έχουν μπροστά τους τον αληθινό θησαυρό, την αιώνια αλήθεια, τον νικητή των δαιμόνων και του θανάτου και αυτοί προτιμούν την σαπρότητα των υλικών αγαθών, το δαιμονικό συμφέρον, τελικά τον θάνατο.

Δυστυχώς, μιά τέτοια σκλήρυνση και αμετανοησία παρουσιάζουν κάποτε και οι άνθρωποι. Ο Θεός μας προσφέρει τον παράδεισο κι εμείς εγκλωβιζόμαστε στη δίνη των παθών μας. Ένα «Κύριε, σῶσον με» εάν πούμε, ἔνα δάκρυ μετανοίας εάν χύσουμε, και την οριστική αλλαγή ζωής αν παρουσιάσουμε, γλιτώνουμε το σκοτάδι της αβύσσου, μετέχουμε στο φως του Χριστού μας. Είναι κρίμα να έχει κάνει δυνατή τη σωτηρία μας ο Χριστός με τη σταυρική του θυσία κι εμείς να μένουμε με πείσμα στα πάθη μας!

Αδελφοί μου, μέσα από τη διήγηση της θεραπείας του δαιμονισμένου στη χώρα των Γαδαρηνών, βλέπουμε την αλλαγή που γίνεται στη ζωή του κάθε ανθρώπου όταν συναντήσει το σωτήρα και λυτρωτή Χριστό . Ο άνθρωπος έχει ανάγκη να μείνει κοντά στο σωτήρα Χριστό, όπως ο θεραπευμένος της περικοπής. Η ζωή του καθενός μας είναι γεμάτη πειρασμούς και δυσκολίες. Χρειάζεται αγώνας. τόλμη, υπομονή και επιμονή. Βάζοντας το Χριστό στη ζωή μας, έχουμε μια πορεία αναστάσιμη, που μας οδηγεί κοντά Του. Γι΄ αυτό ας έχουμε και εμείς τη δύναμη να αντιμετωπίσουμε όλες αυτές τις προκλήσεις και τους πειρασμούς  με τα λόγια του Κυρίου  «ύπαγε οπίσω μου ,σατανά». Ας βάλουμε πηδαλιούχο στη ζωή μας τον Ιησού Χριστό, ας του εναποθέσουμε τα προβλήματα και τις δυσκολίες της ζωής μας, και τότε θα έχουμε τον καλύτερο σύμμαχο στο διάβα της ζωής μας.

Ιεροδιακόνου Ραφαήλ Μισιαούλη