Την παρομοίωση της βασιλείας του Θεού με δείπνο, στο οποίο ο Θεός προσκαλεί όλους του ανθρώπους, την βλέπουμε σε αρκετές περιπτώσεις όπως και στη σημερινή ευαγγελική περικοπή που ακούσαμε. Βέβαια , ο οικοδεσπότης που παρέθεσε το μεγάλο τραπέζι στους προσκεκλημένους του, σίγουρα θα ανέμενε ότι θα ανταποκρίνονταν στη ευγενή χειρονομία του και να τον τιμήσουν με την παρουσία τους στο δείπνο, αφού το γνώριζαν από πριν. Ωστόσο οι προσκεκλημένοι αποποιήθηκαν με εύσχημο τρόπο την πρόσκληση, προβάλλοντας διάφορες δικαιολογίες που είχαν σχέση με τις μέριμνες της καθημερινής ζωής. Στο χωράφι, στα πέντε ζεύγη των βοδιών και στο γάμο εστιάσθηκαν οι δικαιολογίες για την απόρριψη της πρόσκλησης του οικοδεσπότη.

Όταν, λοιπόν, ακούει ο οικοδεσπότης της δικαιολογίες οργίζεται. Και βέβαια καμιά πράξη ή υπόθεση δεν είναι σπουδαιότερη από την τιμή που κάνει ο Θεός στον άνθρωπο να τον καλέσει σε κοινωνία μαζί Του. Γνωρίζοντας  τα δεδομένα που συνθέτουν και τη σημερινή πραγματικότητα, βλέπουμε να προβάλλονται κάθε είδους αιτιάσεις, προκειμένου πολλοί άνθρωποι να απορρίπτουν την πιο τιμητική πρόσκληση που έχουν στη ζωή τους. Αρνούνται κάθε σχέση με την εκκλησία, γιατί τους φταίνε  πρόσωπα και πράγματα. Οι διάφορες προφάσεις δεν τους επιτρέπουν να προσέλθουν, ούτε ακόμα στο Ευχαριστιακό Δείπνο και να φανούν άξιοι της πρόσκλησης που μας απευθύνει ο Θεός. Η δικαιολογία ότι οι ασχολίες μας πνίγουν στην καθημερινή μας ζωή, προβάλλεται τόσο συχνά ώστε έχει καταστεί μόνιμη επωδός που επαναλαμβάνεται σε κάθε ώρα και στιγμή. Ο άνθρωπος έχει μετατρέψει στις μέρες μας  τη δουλειά σε δουλεία . Έδεσε χειροπόδαρα στα υλικά αγαθά και τον πλούτο όλες τις μεταφυσικές ανησυχίες του και τις πνευματικές  του επιδιώξεις.

Όλες οι δικαιολογίες και προφάσεις όχι μόνο δεν εξυπηρετούν το πραγματικό μας συμφέρον, αλλά και καθίστανται τροχοπέδη σε μια ανώτερη πορεία στην οποία μας έχει τάξει ο Θεός. Είναι ενάντιες στην πνευματική ζωή και πρόοδο κάθε ανθρώπου. Στην κοινωνία μας  με τον πλάστη και Θεό μας.

Παρά τις οποιεσδήποτε δικαιολογίες και εμπόδια το δείπνο δεν αναβάλλεται. Το σχέδιο του Θεού για την σωτηρία του ανθρώπου δεν ματαιώνεται, επειδή κάποιοι αρνούνται να το αποδεχθούν. Ο οικοδεσπότης παραγγέλλει στον υπηρέτη του να καλέσει όσους οι Φαρισαίοι απέκλειαν από το δείπνο. Εκείνους που θεωρούνταν ανάξιοι της αγάπης του Θεού.

Το τραπέζι της θείας αγάπης είναι πάντοτε έτοιμο. Ο Θεός στέλνει τους δούλους τους, τους εργάτες του Ευαγγελίου να καλέσουν όλους τους ανθρώπους κάθε εποχής για να προσέλθουν μετανοιωμένοι και ταπεινωμένοι, για να γευθούν αγαθά άφθαρτα και αιώνια. Να κοινωνήσουν του Σώματος και του Αίματος του Χριστού. Να γίνουν κάτοχοι πνευματικών μετοχών που ποτέ δεν χάνουν την αξία τους, γιατί δεν διαπραγματεύονται σε πατώματα, αλλά στα ύψη που παραπέμπει η κοινωνία αγάπης της Βασιλείας του Θεού. Η αληθινή επιτυχία σφυρηλατείται μέσα από την προθυμία μας να ανταποκριθούμε θετικά στο θείο προσκλητήριο, το οποίο απευθύνεται στον καθένα μας ξεχωριστά. Να συμμετάσχουμε στη δική μας σωτηρία και την είσοδο μας στη Βασιλεία του Θεού.

Και ναι, πράγματι όταν ο άνθρωπος γευθεί του Δείπνου της Βασιλείας του Θεού, τότε νοιώθει χαρά ανεξάντλητη, ολοκληρωμένη προσωπικότητα, μεταμορφώνεται σε ένα χαρισματούχο αναγεννημένο άνθρωπο.

Ας μην απορρίψουμε και μεις σήμερα αυτή την πρόσκληση που απευθύνει διαχρονικά η Εκκλησία μας  για συμμετοχή, προβάλλοντας ευτελείς  δικαιολογίες. Στο χέρι μας είναι να  το  προσέξουμε, να το επιδιώξουμε,  αλλά και να το πράξουμε και δεν θα χάσουμε, αλλά θα γίνουμε κάτοχοι της χάριτος του Θεού.  

Οικ. Ανδρέας Σολωμού