Πόσο δύσκολο συναίσθημα να νιώθει κανείς ότι ο Θεός, ο Θεός της αγάπης και της κατανόησης, δεν  απαντά στις προσευχές σου.

Στο σημερινό Ευαγγέλιο που ακούσαμε, βλέπουμε μια γυναίκα να παρακαλεί τον Χριστό να θεραπεύσει την κόρη της από το δαιμόνιο, και ο Χριστός να μην της απαντά αμέσως, όπως βλέπουμε σε άλλες περιπτώσεις θαυμάτων και θεραπειών.

Ποιόν δεν θα σκανδάλιζε αυτή η συμπεριφορά που ήταν αντίθετη με την φήμη ότι ο Χριστός περιόδευε στα χωριά και σκορπούσε θεραπείες, ενώ σ’ αυτήν δεν ανταποκρίνεται; Σημασία  έχει ότι δεν σκανδαλίστηκε η ίδια. Όταν δεν άκουσε η γυναίκα την ανταπόκριση της προσευχής της, δεν αποσύρθηκε ούτε εγκατέλειψε την προσπάθεια της, όπως θα έκανε ο κάθε σημερινός χλιαρός χριστιανός σήμερα, αλλά πέφτει στα πόδια του Χριστού και παρακαλεί ξανά.

Σημασία έχει ότι απευθύνεται στο πρόσωπο του Χριστού και δεν του λέει να προσευχηθεί για να γίνει η κόρη της καλά, αλλά ο ίδιος να την βοηθήσει διότι πίστευε η γυναίκα ότι είναι ο ίδιος ο Θεός. Ο Χριστός, θα περίμενε κανείς, να ανταποκριθεί αμέσως στο δεύτερο κάλεσμα της γυναίκας, όμως δεν ανταποκρίνεται αλλά την ερωτά, «δεν είναι σωστό να πάρω το ψωμί των παιδιών δηλ. των Ισραηλιτών και να το δώσω στα σκυλιά δηλ. στους ειδωλολάτρες;». Μ’ αυτήν την ερώτηση, όχι μόνο σήμερα δεν θα φεύγαμε εμείς, αλλά θα βρίζαμε κι’ από πάνω. Η γυναίκα, όμως, με την μεγάλη πίστη και ταπείνωση που τη διακατείχε απαντά και λέει. «Ναι Κύριε, και τα σκυλιά όμως τρώνε από τα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι των κυρίων τους».

Η γυναίκα όμως δε χάνει την πίστη της και είναι ευχαριστημένη με τα λίγα ψίχουλα που θα πάρει. Μπροστά σ’ αυτήν την πίστη ο Χριστός της λέει «Ω γύναι, μεγάλη σου η πίστις!». Πρώτη φορά ακούγεται αυτό στο Ευαγγέλιο. Ο Χριστός να επαινεί μια γυναίκα, αλλόθρησκη και ειδωλολάτρισσα, για την πίστη της στο Θεό.

Ο Χριστός, ως παντογνώστης, γνώριζε την εξέλιξη αυτού του γεγονότος και για αυτό δοκίμαζε την Χαναναία, για να φανερωθεί η μεγάλη πίστη της και να γίνει γνωστή σ’ όλους τους ανθρώπους, έτσι ώστε να είναι παράδειγμα όλων των  Χριστιανών.

Απ’ αυτό το γεγονός αντιλαμβανόμαστε ότι η προσευχή μας πρέπει να έχει επιμονή και να μην είναι επιφανειακή. Ο Μέγας Βασίλειος αναφέρει ότι η αναβολή της ανταπόκρισης του Χριστού στη Χαναναία είναι το χωνευτήριο της. Δηλαδή είναι ο τρόπος που επέλεξε ο Χριστός να καθαρίσει όλες τις αμαρτίες της, και η σιωπή Του στο τέλος γίνεται έπαινος. Επίσης αναφέρει ο μεγάλος πατέρας της Εκκλησίας μας ότι η γυναίκα δεν ολίσθησε στη δοκιμασία αυτή, επειδή είχε τρείς μεγάλες αρετές. Την μεγάλη πίστη, την σύνεση και την ευλάβεια. Για αυτό και ο Χριστός με την στάση του αυτή θέλησε να φανερώσει αυτές τις αρετές  και να διδαχθούμε όλοι τον μαργαρίτη που κρυβόταν σ’ αυτήν την γυναίκα.

Όλα αυτά μας κάνουν να αντιληφθούμε ότι η πίστη βρίσκεται πάνω από την ανθρώπινη λογική. Ο άνθρωπος θέλει πολλές φορές χειροπιαστά παραδείγματα για να πεισθεί, ζητά αποδείξεις  που να μπορούν να ικανοποιούν το μυαλό του, και όταν δεν έχει, αμφιβάλλει, κλονίζεται, πέφτει. Η πίστη όμως υπερβαίνει τη λογική. Η πίστη στηρίζεται στο λόγο του Θεού και τρανό παράδειγμα η πίστη της Χαναναίας.

Είναι καιρός, λοιπόν, να αλλάξουμε τον λογικό τρόπο που πιστεύουμε και να φέρουμε την πίστης μας στην καρδιά μας και όχι στο μυαλό μας. Να προσευχόμαστε με το «Κύριε, πρόσθες ημίν πίστιν»(Λουκ. 17,5). Να μας προσθέτει ο Θεός πίστη να παραμείνουμε σταθεροί μπροστά στις λογικές και αναπάντητες προσευχές μας. Σιγά σιγά με πίστη, σύνεση και υπομονή ο Θεός θα μας δείξει το θέλημα του και εν τέλει την απάντηση Του σε πολλά αιτήματα μας. Να ακολουθήσουμε το παράδειγμα αυτής της αλλόθρησκης γυναίκας που ο Χριστός μας υπογραμμίζει στο Ευαγγέλιο ότι δεν έχει σημασία η καταγωγή, δεν έχει σημασία το φύλο ή η διαφορετικότητά από μας, αλλά έχει σημασία η ψυχή και η πίστη. Ο παντοδύναμος Θεός μπορεί ακόμη και από πέτρες να κάνει απογόνους του Αβραάμ, δηλαδή Αγίους (Ματθ. 3, 9).

Αρχιμανδρίτης Θεοτόκης Φαίδωνος