«Δια σε άνθρωπος γέγονα, δια σε σάρκα περιβέβλημαι, και λέγεις άνθρωπον ουκ έχω;»

Αγαπητοί μου αδελφοί Χριστός Ανέστη!

Η σημερινή ευαγγελική περικοπή παρουσιάζει τον Ιησού στα Ιεροσόλυμα και πιο συγκεκριμένα στην Προβατική Πύλη, όπου εκεί κοντά υπήρχε μια δεξαμενή, που ονομαζόταν Βηθεσδά. Στο σημείο αυτό, σύμφωνα πάντα με τον Ευαγγελιστή Ιωάννη, υπήρχε πλήθος ασθενών που περίμεναν από καιρό σε καιρό να κατεβεί ο Άγγελος Κυρίου για να ταράξει το νερό της δεξαμενής. Όποιος, ύστερα από την ταραχή του νερού, έπεφτε πρώτος στη δεξαμενή, θεραπευόταν από όποια αρρώστια και αν είχε. Μεταξύ των άλλων ασθενών, υπήρχε εκεί και ένας παραλυτικός, ο οποίος έπασχε από την ανίατη αυτή  αρρώστια, τριάντα οκτώ ολόκληρα χρόνια. 

«Κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω», λέει ο παραλυτικός της σημερινής Ευαγγελικής περικοπής, «ώστε όταν έλθει ο άγγελος και ταράξει το ύδωρ της δεξαμενής, να με βάλει μέσα και να θεραπευτώ». Εκφράζει την αγωνία του, που επί τριάντα οκτώ έτη υπομένει την ασθένειά του και καρτερεί να ζήσει κι εκείνος το θαύμα της θεραπείας και να γευτεί την ευεργεσία από τον Θεό. Και ο Χριστός του λέγει:  «Σήκω επάνω. Πάρε το κρεβάτι σου και περπάτα». Πώς έγιναν όλα τόσο ξαφνικά! Πώς αυτός που δεν μπορούσε να περπατήσει τριανταοκτώ ολόκληρα χρόνια σηκώθηκε υγιέστατος;              

Αυτό που συμβαίνει στη ζωή του παραλυτικού είναι μία ουσιαστική αφύπνιση μία εξέγερση εναντίων όλων των δυνάμεων που μοιάζουν να τον εγκλωβίζουν τριάντα οκτώ χρόνια σε ένα άθλιο κρεβάτι. Κινητήρια δύναμη είναι ο Ιησούς και μάλιστα η ανάσταση του που ο παραλυτικός τη βιώνει αφού με βάση αυτή τη δύναμη μπορεί να κινήσει τα άκαμπτα μέλη του. Ο Ιησούς είναι που δίνει τη δύναμη το θάρρος την θέληση να σηκωθεί ο παράλυτος από το κρεβάτι του πόνου και της απελπισίας, από το κρεβάτι της ανυπαρξίας του χαμού και της φθοράς.

Οι άνθρωποι συχνά ελπίζουμε σ’ ένα θαύμα που θα ανατρέψει την αρνητική πορεία της ζωής μας. Οι κοινωνίες επίσης περιμένουν ένα θαύμα, μια έξωθεν σωτηρία, μια ανάσα στις δυσκολίες της καθημερινότητας, μια λύτρωση από την κακία που μέρα με τη μέρα πληθύνεται ανάμεσά μας. Επιρρίπτουμε συχνά τις ευθύνες γύρω μας, και περιμένουμε από όλους τους άλλους να βοηθήσουν στην απαλλαγή από το συλλογικό κακό. Αισθανόμαστε την κοινωνία μας να βρίσκεται σε τέλμα, σε αδυναμία για ανάκαμψη, και μας κυριεύει η απελπισία ότι κανείς δεν μπορεί να μας βοηθήσει, κανείς δεν ενδιαφέρεται να μας σώσει. Αντί όμως να ψάχνουμε δίπλα μας, ας κοιτάξουμε μέσα μας, και στη συνέχεια ας στρέψουμε το βλέμμα μας ψηλά. Ας ερευνήσουμε τα προσωπικά μας αίτια της θλίψης, στο βαθμό που ο καθένας ευθύνεται, ας ομολογήσουμε την προσωπική μας αδυναμία και ανεπάρκεια, και ας ζητήσουμε από τον Χριστό να έλθει βοηθός μας και να θεραπεύσει πρώτα τον έσω άνθρωπο. Ας Του ζητήσουμε να θεραπεύσει και να αναστήσει πρώτα την ψυχή μας, που είναι και το δυσκολότερο, κι έπειτα να μας απαλλάξει από την τυχόν σωματική μας ασθένεια. Και μόλις νιώσουμε λίγο πιο δυνατοί, ας τρέξουμε σε ενίσχυση των αδελφών μας των αδυνάτων, προσφέροντάς τους την πολυπόθητη συμπαράσταση, την ανθρώπινη παρουσία μας και την κατά το δυνατόν βοήθειά μας.

Θέλουμε να γίνουμε υγιείς; Ας σηκωθούμε επάνω και με την θέλησή μας να κάνουμε ένα βήμα. Κινήσου προς τον Χριστό και εκείνος θα κάνει άπειρα βήματα για να σε αγκαλιάσει, για να σε θεραπεύσει, να σε χαριτώσει να σε αγιάσει. Θέλεις να είσαι υγιής; Πες ελεύθερα και αβίαστα με την βούληση σου ναι Χριστέ μου θέλω, μπορεί να μην έχω άνθρωπο, αλλά έχω εσένα τον αιώνιο και αξεπέραστο φίλο, συγγενή, και αδελφό!!!

Χριστός Ανέστη!!

Ιεροδιάνος Ραφαήλ Μισιαούλης