Ο Κύριος βρίσκεται στη Γαλιλαία και βαδίζει στην ακρογιαλιά της λίμνης Γεννησαρέτ. Εκεί αρκετά ψαροκάικα ετοιμάζονται για ψά­ρεμα και ο Κύριος οδηγεί τα βήματά Του σε ένα από αυτά, όπου δύο αδέλφια, ο Σίμωνας, τον οποίο κατόπιν ονόμασε Πέτρο, και ο Ανδρέας, έριχναν δίχτυα στη λίμνη. Και τους λέει: «Δεῦτε ὀπίσω μου καὶ ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων». Ελάτε κοντά μου, τους λέει, και εγώ θα σας κάνω ψαράδες ανθρώπων. Θα σας δώσω, δηλαδή, την ικανότητα και τη δύναμη να ελκύετε ανθρώπους με τα πνευματικά δίχτυα του κηρύγματος και να τους οδηγείτε στη Βασιλεία του Θεού. Κι αυτοί αμέσως αφήνουν τα δίχτυα τους και Τον ακολουθούν.

Αφού προχώρησε ο Κύριος μας, βλέπει άλλους δυο αδελφούς, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, να επιδιορθώνουν τα δίχτυα τους μαζί με τον πατέρα τους Ζεβεδαίο. Και τους καλεί κοντά του. Κι αυτοί αμέσως αφήνουν το πλοίο και τον πατέρα τους και Τον ακολουθούν.

Αρχικά, το θαυμαστό του πράγματος βρίσκεται στο ότι ψαράδες καλούνται να γίνουν μαθητές του Κυρίου μας. Ψαράδες και όχι νομικοί. Άνθρωποι ταπεινοί, αγράμματοι και αφανείς κοινωνικά. Και μάλιστα από τη Γαλιλαία. Η Γαλιλαία ήταν τότε η πιο υποβαθμισμένη, ηθικά και κοινωνικά, περιοχή. Οι Εβραίοι της Ιερουσαλήμ θεωρούσαν τους Γαλιλαίους «υπόκοσμο». Και, όμως, εκεί επιλέγει να πάει ο Κύριος. Σε μια περιοχή που βασίλευε η αμαρτία και οι διαστροφές. Επομένως, ψαράδες από τη Γαλιλαία θα μάθαιναν τις μεγάλες μυστικές αλήθειες του Ευαγγελίου και θα έπρεπε κατόπιν να κηρύξουν σε όλο τον κόσμο. Από αυτό συνάδει, αδελφοί, ότι την πρόσκλησή του ο Κύριος την απευθύνει σε όλους. Ζητεί από όλους μας ανεξαρτήτως καταγωγής και επαγγέλματος να Τον ακολουθήσουμε. Να εγκαταλείψουμε τα πάθη µας, το αμαρτωλό θέλημά µας και να μετανοήσουμε, για να οδηγηθούμε στον αγιασμό και τη σωτηρία της ψυχής μας.

Επίσης, είναι πολύ χαρακτηριστική στο ευαγγελικό ανάγνωσμα η προθυμία με την οποία  οι τέσσερις νεαροί ανταποκρίνονται στη πρόσκληση του Κυρίου. «Εὐθέως», αυτοστιγμεί εγκαταλείπουν τα δίκτυα και τη δουλειά τους και  «ἠκολούθησαν αὐτῷ». Τα πλοία και τα δίχτυα τους ήταν όλη τους η περιουσία. Και οι τέσσερις ψαράδες την αφήνουν. Μένουν χωρίς τίποτε. Μάλιστα, δεν ζητούν προθεσμία για να δώσουν κάποια απάντηση. Δεν σκέφτονται να πάνε πρώτα στο σπίτι τους και να συζητήσουν με την οικογένεια τους. Πόση προθυμία και αυταπάρνηση δείχνουν στην κλήση του Χριστού!

Εμείς άραγε δείχνουμε τέτοια αποφασιστική προθυμία στις προσκλήσεις του Κυρίου; Πολλοί από εμάς δεν αρνούμαστε να ανταποκριθούμε στο θέλημα του Κυρίου. Όμως, βάζουμε ως προτεραιότητα τις δήθεν επείγουσες υποχρεώσεις μας. Ο σύγχρονος τρόπος ζωής δεν μας αφήνει να δράσουμε για τη ψυχή μας. Η καθημερινή ρουτίνα μας αναγκάζει να αναβάλλουμε συνεχώς τις πνευματικές μας υποχρεώσεις για αργότερα. Αλλά, αδελφοί μου, ποιος μας εγγυάται ότι θα έχουμε την ευκαιρία σε αυτό το αργότερα. Τα απρόοπτα πολλά και οι κακές συγκυρίες επίσης. Ας μην αφήσουμε τη ψυχή μας έρμαιο των εργασιών και υποχρεώσεων μας. Ας καταλάβουμε ότι το μόνο επείγον θέμα της ζωής μας είναι να ετοιμαζόμαστε για την αιωνιότητα. Ας είμαστε πάντα έτοιμοι για τον Κύριο μας. Όλα τα άλλα έπονται. Και οι καθημερινές οι έγνοιες ας αντιμετωπίζονται με βάση την αγάπη προς το Θεό. Ο άνθρωπος που έχει την αγάπη του Χριστού στο κέντρο της καρδιάς του έχει ισορροπία και δεν διακατέχεται από άγχος ή πανικό. Η ζωή του έχει ένα σκοπό: την ένωση με τον Θεό.

Στη συνέχεια, ο άγιος ευαγγελιστής Ματθαίος παρουσιάζει τη δημόσια δράση του Κυρίου στη Γαλιλαία. Λέει ότι ο Ιησούς περιοδεύει τη Γαλιλαία διδάσκοντας στις Συναγωγές, όπου κάθε Σάββατο μαζεύονταν οι Ιουδαίοι για να ακούσουν την ανάγνωση της Αγίας Γραφής και να προσευχηθούν. Θεραπεύει τα πλήθη του λαού από κάθε είδους ασθένεια και κηρύττει το χαρμόσυνο άγγελμα της Βασιλείας του Θεού. Το κάλεσμα απευθύνεται στον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά, με διαφορετικό τρόπο, αλλά με κοινό σκοπό τη βασιλεία του Θεού.

Ποια όμως είναι αυτή η Βασιλεία στην οποία καλούσε η Κύριος; Η Βασιλεία Του δεν είναι «ἐκ τοῦ κόσµου τούτου». Αυτός δεν είναι Βασιλεύς κρατών αλλά καρδιών. Ο Θεός είναι η πρώτη αγάπη. Η Βασιλεία Του ξεκινάει από τη γη με την Εκκλησία και συνεχίζει στον ουρανό. Η Βασιλεία του Θεού είναι «ἐντός ἡµῶν». Αν πραγματικά θέλουμε να ζούμε μέσα µας τη βασιλεία του Θεού, αν αναγνωρίζουμε τον Κύριό µας ως παντοτινό βασιλέα µας, θα πρέπει να Τον κάνουμε και κυβερνήτη της ζωής µας. Αυτός να κυβερνά τις αισθήσεις µας, τις σκέψεις µας, τα συναισθήματά µας, ολόκληρη τη ζωή µας. Σε κάθε άλλη περίπτωση η ζωή είναι άσκοπη και αιτία δυστυχίας και αποπροσανατολισμού. Γιατί ο άνθρωπος έχει πλασθεί από τον Θεό, για τον Θεό, προκειμένου να ζήσει με τον Θεό. Κανένα υποκατάστατο δεν γεμίζει τον άδειο χώρο της καρδιάς του και καταλήγει να είναι δυστυχισμένος. Ο δρόμος προς τον Χριστό, λοιπόν, είναι ένας και μοναδικός, η υπακοή στην κλήση Του.

Διάκονος Αρσένιος Αθανασίου