Του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Ταμασού και Ορεινής κ. Ησαΐου

Αγαπητοί μου αδελφοί,

Η σημερινὴ Ευαγγελικὴ περικοπή περιγράφει την αποκαλυπτικὴ συνάντηση του Κυρίου με μια άγνωστη Χαναναία γυναίκα η οποία εθεωρείτο από τους Ιουδαίους ως αιρετική ειδωλολάτρισσα λόγω καταγωγής και θρησκείας. Αυτή λοιπόν η αμαρτωλή κατά τους Ιουδαίους χαναναία τολμά και  ζητά το έλεος του Κυρίου για την κόρη της, που είναι δαιμονισμένη. Τον αναγνώριζε ως απεσταλμένο του Θεού, ως τον Μεσσία, που περίμεναν οι Εβραίοι. Η Χαναναία γυναίκα είχε μεγάλο ενδιαφέρον να γνωρίσει τον Κύριο, επειδή η πίστη που είχε μέσα της φλόγιζε την καρδιά της από αγάπη. Ζητούσε το έλεος του Θεού, γιατί δεχόταν πως ο Κύριος είναι ο Θεός.   Θεωρούσε δηλδδή ότι Αυτός ως Θεός έχει την εξουσία να συγχωρεί τις αμαρτίες των ανθρώπων και να χαρίζει το έλεος και την αγάπη του.

Έχοντας λοιπόν αυτή την πίστη και τη βεβαιότητα ότι ο Χριστός είναι ο Μεσσίας ζητά το έλεός του, «ελέησόν με, Κύριε, υιέ Δαβίδ· ή θυγάτηρ μου κακώς δαιμονίζεται».  Ζητά το έλεός του και τη χάρη του, ώστε να θεραπευτεί η θυγατέρα της, η οποία κατεχόταν από δαιμονικό πνεύμα. Ο Κύριος στην αρχή παιδαγωγικά  δε δίνει σημασία στις παρακλήσεις της Χαναναίας. Δεν της απαντάει καθόλου, εκείνη όμως εξακολουθεί να φωνάζει: «ελέησε με, Κύριε, υιέ του Δαβίδ». Ακριβώς αυτή την πίστη ο Χριστὸς δοκιμάζει και δυσκολεύει. Όχι για να ταλαιπωρήσει την γυναίκα, όχι να την τιμωρήσει, αλλά γνωρίζοντας τι κρύβει μέσα της θέλει να το αναδείξει και να το κάνει παράδειγμα προς τους υπολοίπους και να τους αποδείξει ότι δεν έχει μπροστά στον Θεό σημασία η καταγωγή και η ιδεολογία σου αλλά η κατάσταση της πίστης  και της καλής διάθεσης της καρδίας σου. Την ταπεινώνει ο Κύριος «οὐκ ἔστι καλὸν λαβεῖν τὸν ἄρτον τῶν τέκνων καὶ βαλεῖν τοῖς κυναρίοις». Εδώ δοκίμασε την πίστη και την ταπείνωσή της. Την μεν πίστιν, διότι δεν υπολόγισε το αδιέξοδο μπροστά στο οποίο την έθεσε ο Χριστός, την δε ταπείνωσιν, διότι αποδέχθηκε να την παρομοιάσει με σκυλί χωρίς να επαναστατήσει.     

Μπροστά σε αυτά που μας συμβαίνουν πολλές φορές,  η πίστη μας υφίσταται διακυμάνσεις. Άλλοτε οι προσδοκίες μας εκπληρώνονται, άλλοτε όχι. Άλλοτε πραγματοποιούνται τα αιτήματά μας, άλλοτε όχι. Άλλοτε ευγνωμονούμε τον Θεό, και άλλοτε μεμψιμοιρούμε. Άλλοτε η πίστη μας φτάνει σε στιγμές αμφιβολίας.

Ιδιαίτερα, πολλές φορές κλονιζόμαστε, όταν τα αιτήματα μας προς τον Κύριο παραμένουν αναπάντητα. Η αγάπη τού Θεού για μας είναι ανεξάντλητη, ακόμα και όταν φαίνεται ότι δεν μάς κάνει αποδεκτά τα αιτήματά μας. Πολλές φορές ο Κύριός μας δοκιμάζει την πίστη μας. Για λόγους που μόνο η αγάπη Του γνωρίζει, δεν απαντά στις προσευχές μας. Να ξέρουμε ότι οι προσευχές μας γίνονται δεκτές, ακόμα και όταν δεν παίρνουμε την απάντηση που θέλουμε και περιμένουμε. Σ αυτές τις περιπτώσεις, λέει ο ιερός Χρυσόστομος: «Και αν τω μη λαβείν, έλαβες». Δηλαδή: «Και αν ακόμα δεν έλαβες απάντηση των προσευχών σου, ήδη έλαβες απάντηση με την σιωπή τού Θεού». Όταν ο Κύριος δεν ανταποκρίνεται στις προσευχές μας την ώρα που εμείς τις κάνουμε, τότε ακριβώς η πίστη μας πρέπει να μεγαλώνει, να γίνεται πιο δυνατή, να γιγαντώνεται. Έτσι η φαινομενική δοκιμασία θα μετατρέπεται σε Θεία ευεργεσία και ευλογία. Αυτό συνέβη και στην περίπτωση τής Χαναναίας.  Και εμείς, όπως η Χαναναία του σημερινού Ευαγγελικού αναγνώσματος είναι ανάγκη να καταφεύγουμε στο Θεό. Διότι και εμάς μας περιβάλλουν θλίψεις και ανάγκες πολλές, αδιέξοδα στην καθημερινότητά μας με αποτέλεσμα να οδηγούμαστε στην απόγνωση και απελπισία. Ο Θεός δεν σκέφτεται ανθρώπινα όπως εμείς και δεν υπακούη η Χάρις του στην ορθολογιστική διάσταση του νού μας.  Η αγάπη του Θεού   Λειτουργεί με μυστήριους υπερβατικούς για εμάς  τρόπους και μας αφήνει να τον ανακαλύψουμε και να τον δεχτούμε.  Ένα πρέπει να ξέρουμε και να είμαστε βέβαιοι για την αγάπη του. Στην προς Ρωμαίους επιστολή του Αποστόλου Παύλου διαβάζουμε: «Ὦ βάθος πλούτου καὶ σοφίας καὶ γνώσεως Θεοῦ! ὡς ἀνεξερεύνητα τὰ κρίματα αὐτοῦ καὶ ἀνεξιχνίαστοι αἱ ὁδοὶ αὐτοῦ!» δηλαδή « Ω απροσμέτρητον βάθος πλουσίων δωρεών και απείρους σοφίας και παγγνωσίας του Θεού! Ποσον ανεξερεύνητοι και ακατάληπτοι εις την ανθρωπίνην διάνοιαν είναι αι κρίσεις και αι αποφάσεις αυτού και πόσον ανεξιχνίαστοι είναι αι οδοί και αι μέθοδοι, δια των οποίων εργάζεται δια την σωτηρίαν των ανθρώπων!»

Η Χαναναία ζήτησε έλεος όχι µόνο για το παιδί της, αλλά και γι’ αυτή την ίδια. Για το παιδί της ζήτησε τη θεραπεία του. Όταν η µάνα αγωνίζεται µε σύνεση, µε µετάνοια να διορθώσει, όσο εξαρτάται από αυτήν, τα λάθη της οκογένειάς της, τότε υποµένει τα πάντα. Επιµένει και δεν αδιαφορεί. Η µητέρα που διαπνέεται από αληθινή χριστιανική αγάπη, εναποθέτει την ελπίδα της στο Θεό για το μέλλον των παιδιών της. Η µάνα, µόνο κοντά στον Χριστό βρίσκει το φως, τη θεραπεία και τη σωτηρία της οικογένειάς της. 

Με το σημερινό Ευαγγέλιο η Εκκλησία θέλει να μας παρουσιάσει πόσο απαραίτητη είναι για τη ζωή μας η πίστη στον Ιησού Χριστό. Τέτοια μεγάλη πίστη είχε και η γυναίκα της σημερινής ευαγγελικής περικοπής. Η Χαναναία γυναίκα δείχνει σ’ όλους μας το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε για να αποκτήσουμε αυτή την πίστη στη ζωή μας. Τέτοια ζωντανή πίστη πρέπει να αποκτήσουμε και εμείς. Η πίστη της γυναίκας ήταν γεμάτη από αγάπη για τον Ιησού Χριστό. Και αυτό ήταν που την έσωσε και χάρισε στη θυγατέρα της τη θαυματουργική θεραπεία του Κυρίου.  Ας πιστεέψουμε επιτέλους στα λόγια του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού : Εάν έχητε πίστιν ως κόκκον σινάπεως, ερείτε τω όρει τούτω, μετάβηθι εντεύθεν εκεί, και μεταβήσεται. [Εάν έχετε πίστη σαν το μικρό σπόρο του σιναπιού, θα πείτε στο βουνό τούτο· πήγαινε από εδώ εκεί και εκείνο θα πηγαίνει.] (Κατά Ματθαίον 17,20).  Τα βουνά τον προβλημάτων και των πειρασμών μας μόνο με την πίστη μας και την εφαρμογή του αξιακού συστήματος των ευαγγελικών αρετών μετακινούνται η γίνονται υποφερτά για να μπορέσουμε να τα αντέξουμε και να τα αντιμετωπίσουμε χωρίς πανικό κατάθλιψη ηττοπάθεια και απόγνωση.  Η αυθεντική πίστη μας συντονίζει ξανά με το θέλημα του Θεού ανεξάρτητα σε ποια εποχή ζούμε και καθιστά τον Ιησού αναγνωρίσημο στην καθημερινότητα μας.   Στο στίβο της ζωής η πίστη μας γίνεται η ουσιαστική πνευματική διαφοροποιός  μεταξύ της νίκης και της ήττας.  Εύχομαι σε όλους πίστη αγάπη και Ελπίδα  που οδηγούν στην μετάνοια τον αγώνα και φέρνουν στην ζωή μας υπομονή ευλογία Θεού μα προπαντώς  τον ποθούμενο αγιασμό της ψυχής μας που αποτελεί και τον σκοπός της υπάρξεως μας . Αμην και του Χριστού η δόξα.