Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά,

Στη σημερινή Ευαγγελική περικοπή, ο Ευαγγελιστής Ματθαίος μας παρουσιάζει την
κλήση των πρώτων Αποστόλων, Πέτρου, Ανδρέου, Ιωάννου και Ιακώβου. Καθώς περπατούσε
ο Ιησούς στη λίμνη της Γαλιλαίας, κηρύσσοντας το ευαγγέλιο της βασιλείας του Θεού και
θεραπεύοντας τις ασθένειες του λαού, είδε δύο αδελφούς τον Σίμωνα Πέτρο και τον Ανδρέα,
να ρίχνουν τα δίχτυα στη θάλασσα για να ψαρέψουν, καθώς στο επάγγελμα ήταν ψαράδες.
«Δεῦτε ὀπίσω μου καὶ ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων» (Ματθ. 4, 19), τους λέει. Δηλαδή,
ακολουθήστε με και θα σας κάνω ψαράδες ανθρώπων. Στο συγκεκριμένο σημείο ο Ιησούς
εννοούσε να τους κάνει πνευματικούς ψαράδες, ώστε να ελκύουν με πνευματικό τρόπο τους
ανθρώπους και μέσα από τη μετάνοια να τους οδηγούν στη βασιλεία των ουρανών.
Χωρίς δεύτερη σκέψη, χωρίς την οποιαδήποτε αμφιβολία, ακολουθούν τον Ιησού. Αφού,
προχώρησαν πιο κάτω, βλέπει ο Ιησούς άλλα δύο αδέλφια, τον Ιάκωβο του Ζεβεδαίου και τον
αδελφό του τον Ιωάννη να βοηθούν τον πατέρα τους στην ετοιμασία των διχτύων «ἐν τῷ πλοίῳ
μετὰ Ζεβεδαίου τοῦ πατρὸς αὐτῷ καταρτίζοντας τὰ δίκτυα αὐτῶν» (Ματθ. 4, 21). Ομοίως με
τους άλλους δύο αδελφούς, τον Πέτρο και τον Ανδρέα, έτσι και αυτοί εγκαταλείπουν τον
πατέρα τους, το πλοίο και τα δίχτυα και ακολουθούν τον Ιησού.
Οι λέξεις που χρησιμοποιούνται στη σημερινή Ευαγγελική περικοπή, ψαράς, δίχτυο και
πλοίο, είναι λέξεις πού συνδέθηκαν από την αρχή με τον Ιησού και ευρύτερα με την Εκκλησία.
Η Εκκλησία είναι το πλοίο, το οποίο ταξιδεύει μέσα στην καθημερινή θάλασσα του κόσμου
τούτου και όπως λέει ο Ιερός Χρυσόστομος: «ταλαιπωρεῖται ἀπὸ τρικυμίες, ἀλλὰ δὲν ναυαγεῖ·
παλεύει μέ τά κύμματα, ἀλλὰ μένει ἀήττητη· ἀγωνίζεται, ἀλλὰ δὲν νικιέται.» Οι Απόστολοι
και οι άμεσα διάδοχοί τους, οι Επίσκοποι, και ευρύτερα ο ιερός κλήρος είναι οι ψαράδες και η
καθημερινή ποιμαντική δραστηριότητα που αναπτύσσουν είναι το δίχτυ συλλέγει τούς
ἀνθρώπους. Καί ὅπως ἕνα δίχτυ μαζεύει πολλά καί μετά ἀπό διαλογή ἐπιλέγονται τά καλά καί

τά χρήσιμα, κατά τόν ἴδιο τρόπο, κατά τήν Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου θά ἐπιλεγοῦν τά
μέλη τῆς Βασιλείας.
Μεγάλη η προθυμία τους και η αυταπάρνηση ακόμα και του ίδιου του πατέρα τους στην
κλήση του Χριστού. Δεν σκέφτηκαν αν έπρεπε πρώτα να ενημερώσουν τους οικείους τους, πριν
το μεγάλο βήμα. Δεν σκέφτηκαν τι θα πουν οι άλλοι για τα πρόσωπά τους. Δεν σκέφτηκαν αν
θα περνούν καλά ή όχι. Δεν σκέφτηκαν την προβολή του εαυτού τους, αλλά προτίμησαν την
υπακοή στο Χριστό.

Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά,
Έχει μεγάλη σημασία για την πνευματική μας ζωή, να προτάσσουμε το θέλημα του
Θεού πάνω από τον οποιονδήποτε, ακόμα και από την ίδιά μας την οικογένεια.
Ο Χριστός, όπως βλέπουμε, καλεί τους απλούς και ταπεινούς ψαράδες σε αυτό το
μεγάλο και πολυδαίδαλο αποστολικό έργο. Αυτούς καλεί που έχουν απλότητα, ταπείνωση και
καθαρότητα, αρετές που τις προβάλλει το Ευαγγέλιο, για την πνευματική ζωή του χριστιανού.
Το κάλεσμα αυτό ο Χριστός το κάνει καθημερινά στον κάθε ένα από εμάς. Και δεν είναι
άλλο από τη μετάνοια, κάτι που δυστυχώς δεν δίνουμε την κατάλληλη σημασία και
αδιαφορούμε. Αφήνουμε τον μεγάλο επισκέπτη έξω από την πόρτα της ψυχής μας. Ο Κύριος
μας κρούει την πόρτα, αλλά δεν μπορεί να εισέλθει στη ψυχή μας εάν εμείς δεν το επιθυμούμε.
Δεν επεμβαίνει στο αυτεξούσιο της ελευθερίας του κάθε ανθρώπου. Ας αναλογιστούμε τα
αρνητικά αυτού του κλεισίματος και ας κάνουμε τις επιλογές μας. Για να ακούσουμε το θεϊκό
κάλεσμα, πρέπει να ανοίξουμε την πόρτα της ψυχής μας, να κάνουμε οδηγό και αρχηγό της
ζωής μας τον Χριστό και να τον ακολουθήσουμε στα ίχνη του. Ας αποβάλουμε από τους
εαυτούς μας τα εμπόδια των δισταγμών, της αμφιβολίας και της ολιγοπιστίας, για να
βαδίσουμε το δρόμο που μας αποκάλυψε ο ίδιος.

Μετ’ ευχών πατρικών,

ο Μητροπολίτης Ταμασού και Ορεινής Ησαΐας.