Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά,

Η σημερινή Ευαγγελική περικοπή μας παρουσιάζει ένα ακόμα θαύμα του Χριστού, στο οποίο υπογραμμίζεται η σημασία της πίστεως και η αξία της προσευχής και της άσκησης για την πνευματική ζωή του ανθρώπου.

Ένας άνθρωπος πλησίασε τον Ιησού και ικεσίες και παρακλήσεις παρακαλούσε τον Ιησού να λυπηθεί και να σώσει το παιδί του, το οποίο σεληνιαζόταν και ταλαιπωρούσε τον εαυτό του. «Κύριε, σπλαχνίσου τὸ παιδί μου ποὺ σεληνιάζεται καὶ βασανίζεται. Πολλὲς φορὲς πέφτει στὴ φωτιὰ καὶ πολλὲς φορὲς στὸ νερό». Ο πατέρας πήρε το παιδί στους μαθητές του Ιησού, χωρίς αυτοί να καταφέρουν να αποβάλουν το δαιμόνιο από το παιδί. Έτσι, φάνηκε ότι χωρίς τον Χριστό δε γίνεται τίποτα και ότι η λύση για να συντελεστεί το θαύμα είναι Εκείνος, δηλαδή ο Χριστός. Τότε ο Ιησούς είπε: «Ὦ γενεὰ ἄπιστη καὶ διεφθαρμένη. Ἕως πότε θὰ εἶμαι μαζί σας; Ἕως πότε θὰ σᾶς βαστάξω; Φέρτε μου ἐδῶ τὸ παιδί».

Ο Χριστός θεράπευσε το παιδί, απαλλάσσοντάς το από την δαιμονική ενέργεια. Τότε οι μαθητές έθεσαν το εξής  ερώτημα: «Γιατί εμείς δεν μπορέσαμε να βγάλουμε το δαιμόνιο;». Ο Κύριος τους απαντά με ευθύτητα και αμεσότητα, χωρίς περιστροφές και επικαλύψεις: «Διά τήν απιστίαν υμών».

Το γεγονός ότι ο πατέρας του σεληνιαζόμενου νέου έκανε την κίνηση που έπρεπε, συγκινεί και τον πιο σκληρό άνθρωπο. Ο πατέρας απευθύνθηκε στον μόνο αληθινό ιατρό, τον Ιησού Χριστό, ο οποίος μπορεί να δώσει λύσεις σε όλα τα προβλήματα, διέξοδο  σε όλα τα αδιέξοδα, θεραπεία σε όλες τις παθήσεις και ανάσταση σε κάθε πτώση, σωματική και πνευματική. Είναι Αυτός που μόνο στην παρουσία Του, τα δαιμόνια «σπαράσσουν» και στην έξοδό τους από το νέο  ομολογούν ότι «Αυτός είναι ο Υιός του Θεού».

Ο Κύριος, δίπλα στην προσευχή τοποθέτησε και τη νηστεία ως βασική εκδήλωση της χριστιανικής ζωής. Και ο λόγος, γιατί η νηστεία πλουτίζει τον άνθρωπο πνευματικά. Δεν έχει σκοπό να μας στερήσει κάποιες τροφές και να μας εξαντλήσει σωματικά, αλλά να μας εισάγει σε μια άλλη νοοτροπία πειθαρχίας και εγκράτειας. Γι’ αυτό και οι Άγιοι της Εκκλησίας, οι οποίοι αγάπησαν  την άσκηση της νηστείας, μας λένε ότι η νηστεία δεν είναι σωματοκτόνος αλλά παθοκτόνος. Ο Μέγας Βασίλειος ορίζει τη νηστεία ως εξής: «Αληθινή νηστεία είναι η αποξένωση από τα πάθη και τις αμαρτίες. Να μην αδικήσεις κανένα. Να συγχωρήσεις τον πλησίον σου για τη λύπη που σου προξένησε, για το κακό που σου έκανε, για τα λεφτά που σου χρωστάει. Διαφορετικά, μολονότι δεν τρως κρέας, τρως τον ίδιο τον αδελφό σου. Μολονότι εγκρατεύεσαι στο κρασί, δεν εγκρατεύεσαι στις κακολογίες. Μολονότι νηστεύεις ως το βράδυ, ξοδεύεις την ημέρα σου στα δικαστήρια».

Η νηστεία και η προσευχή είναι οι δύο πυλώνες της πίστης, δύο δυ­νατές φλόγες που κατακαίουν τα πονηρά πνεύματα. Με τη νηστεία καταπραΰνονται και νεκρώνονται όλα τα σωματικά πάθη, κυρίως τα σαρκικά. Με την προ­σευχή πολεμούνται κι αφανίζονται όλα τ’ άλλα πάθη της ψυχής, της καρδιάς και του νου, όπως πονηρές επιθυμίες, κακές πράξεις, φθόνος, εκδίκηση, μίσος, κα­κία, υπερηφάνεια, κενοδοξία και άλλα. Με τη νηστεία καθαρίζονται τα δοχεία τού σώματος και της ψυχής από το ακάθαρτο περιεχόμενο των εγκόσμιων παθών και της κακίας τους. Με την προσευχή έλκεται το Αγιο Πνεύμα στο άδειο και καθαρό δοχείο κι εγκαθίσταται στον άνθρωπο η πληρότητα της πίστης, αναφέρει χαρακτηριστικά ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς.

Στο σημείο αυτό ο Ιερός Χρυσόστομος προσθέτει τα εξής: «όχι μόνο η νηστεία, αλλά πρέπει να υπάρχει και η προσευχή και μάλιστα πρωταρχικά».

Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά,

Μέσα από τη σημερινή Ευαγγελική περικοπή, ο Χριστός μας δίδαξε πως η ισχυρή πίστη είναι δυνατή ακόμα και για εκείνα που στα μάτια μας φαίνονται ακατόρθωτα. Ακόμη δε μας επεσήμανε πως η αντιμετώπιση των δαιμονικών ενεργειών γίνεται με προσευχή και νηστεία, βιώνοντας δηλαδή την πνευματική μας ζωή μέσα στην Εκκλησία διά των ιερών της μυστηρίων.
Είδαμε ότι στη σημερινή περικοπή το κλειδί για να συντελεστεί το θαύμα ήταν η παρουσία του Χριστού. Η Χάρις του Χριστού ενήργησε και αμέσως η ζωή και του πατρός και του υιού άλλαξαν. Αν θέλουμε αυτή την χάρη και την ευλογία στη ζωή μας, γνωρίζουμε τον δρόμο για να τις αποκτήσουμε, το δρόμο της προσευχής και της νηστείας. Με αυτά τα δύο εφόδια και αγωνίσματα, θα δούμε την αλλαγή και την μεταμόρφωση στη ζωή μας.
Αμήν!