Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά,
Στη σημερινή Ευαγγελική περικοπή που ακούσαμε, ο Κύριος παραδίδει στους μαθητές του τον τέλειο νόμο της Καινής Διαθήκης, με την «επί του όρους ομιλία Του», τη μεγαλύτερη εντολή, την αγάπη προς τους εχθρούς. Με τη διδασκαλία Του τους προέτρεψε, και με τη χάρη Του τους ενίσχυσε, ώστε να θέσουν τον πνευματικό τους στόχο ψηλά, δηλαδή να γίνουν κατά χάρη θεοί, αυτό που καλείται ο κάθε χριστιανός να γίνει.
Όπως θέλετε να σας συμπεριφέρονται οι άνθρωποι, έτσι να κάνετε κι εσείς σ’ αυτούς. Εάν αγαπάτε μόνο αυτούς που σας αγαπούν, ποια χάρη μπορείτε να περιμένετε από τον Θεό; Καμία. Και οι αμαρτωλοί το ίδιο πράττουν. Και αν κάνετε καλό σ’ εκείνους που σας ευεργετούν, ποια χάρη θα έχετε από τον Θεό; Και οι αμαρτωλοί το ίδιο κάνουν.
Ακόμα και αν δανείζετε σ’ εκείνους από τους οποίους ελπίζετε ότι θα πάρετε πίσω τα δανεικά, ποιά χάρη θα αποκομίσετε από τον Θεό; Και οι αμαρτωλοί δανείζουν σε άλλους αμαρτωλούς, για να πάρουν πίσω το ποσό πού δάνεισαν. Να αγαπάτε τούς εχθρούς σας, να τους ευεργετείτε και να τούς δανείζετε, χωρίς να ελπίζετε καμία ανταπόδοση από αυτούς.
O Kύριος ζητά από τον κάθε ένα από εμάς να μοιάσουμε στον επουράνιο Πατέρα μας, τον πολυεύσπλαχνο Θεό, όπως τα παιδιά μοιάζουν κατά κανόνα στους γονείς τους. Και ο λόγος, γιατί ο Θεός μας δημιούργησε «καθ’ ὁμοίωσίν» Του, με σκοπό να Του μοιάσουμε. Τίποτα απολύτως δεν μας κάνει να μοιάζουμε περισσότερο με το Θεό Πατέρα μας από την ευσπλαχνία, όπως μας ομολογεί ο Ιερός Χρυσόστομος: Ο Κύριος δεν είπε ότι θα γίνετε όμοιοι με το Θεό Πατέρα εάν νηστεύετε, εάν παρθενεύετε, εάν προσεύχεσθε, αλλά εάν γίνετε οικτίρμονες. «Γίνεσθε οὖν οἰκτίρμονες, καθώς καί ὁ
πατήρ ὑμῶν οἰκτίρμων ἐστί». Μοιάζουμε δηλαδή περισσότερο στο Θεό όχι τόσο με τη νηστεία μας, την προσευχή, την παρθενία, όλες αυτές τις αρετές που έχουν μεγάλη αξία, αλλά με την ευσπλαχνία. Διότι όποιος έχει ευσπλαχνία, έχει αγάπη, η οποία είναι η κορυφή των αρετών. Και χωρίς την αγάπη, όπως μας λέει ο Απόστολος Παύλος, και θαύματα ακόμη αν κάνει κανείς, και στο μαρτύριο ακόμα αν φτάσει, δεν είναι τίποτε (Α’ Κορ. 13, 2-3).
Από την αμέτρητη ευσπλαχνία Του για να σώσει εμάς τους αμαρτωλούς, απέστειλε στον κόσμο τον μονογενή Του Υιό, τον Ιησού Χριστό, το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, ο οποίος υπήρξε το τέλειο πρότυπο της ευσπλαχνίας. Σε όλη την επίγεια ζωή Του «διῆλθεν εὐεργετῶν καί ἰώμενος» (Πρξ. 10, 38). Έδειχνε συμπάθεια στους μετανοούντας, θεράπευε τούς αρρώστους, συγχωρούσε τούς σταυρωτές Του. Αυτού του είδους της ευσπλαχνίας καλείται ο κάθε χριστιανός να έχει. Ευσπλαχνία με εφαρμογή στις πράξεις και όχι στη θεωρία μόνο.
Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά,
Το πρόσωπο του πλησίον μας είναι ιερό και πρέπει με ιερότητα να το αντιμετωπίζουμε. Αυτή του η ιερότητα πρέπει να μας προβληματίζει σκεπτόμενοι ποιος το έπλασε από αγάπη και τι έκανε και πάλι για να το αναπλάσσει, ανεβαίνοντας εις τον Σταυρό της θυσίας Του για τη σωτηρία του καθενός μας.
Ο Κύριος ανοίγει ενώπιον μας ένα φωτεινότερο δρόμο. Μας παρουσιάζει ένα τρόπο συμπεριφοράς ασυγκρίτως ανώτερο, εξαιρετικά ευγενή και μεγαλόκαρδο, τέλειο και θείο. Χαρακτηριστικό του γνώρισμα είναι η αγάπη, οι άνευ αξιώσεως πράξεις αγάπης, η χωρίς απαίτηση ανταπόδοση καλοσύνης, η άσβεστη προθυμία να κάνουμε με αγάπη το καλό, όχι μόνο στο στενό κύκλο των ανθρώπων που μας εξυπηρέτησαν, αλλά προς όλους ανεξαιρέτως, προς εκείνους που δεν μας έκαναν ποτέ κανένα καλό, ούτε και θα είναι σε θέση να μας ανταποδώσουν το καλό στο μέλλον. Η αγάπη μας πρέπει να περιλαμβάνει και αυτούς ακόμη τους εχθρούς μας.
Παράδειγμα όλων μας ας είναι ο Πανάγαθος Κύριος. Περιβάλλει αυτός με άπειρη αγάπη όλους, όχι μόνο τους καλούς αλλά και τους κακούς. Όχι μόνο εκείνους που τον σέβονται, που τον ευγνωμονούν και αγωνίζονται να εφαρμόζουν το θέλημα του. Αλλά και τους ασεβείς, τους πονηρούς, τους καταφρονητές και αχάριστους. Αν η κοινωνία μας εφάρμοζε τον κανόνα αυτό, αν οι άνθρωποι ρύθμιζαν τη συμπεριφορά τους με κριτήριο τα λόγια του Κυρίου, αν είχαμε ως υπόδειγμα μας τον Θεό, αρμονική, ειρηνική, χαρούμενη, χωρίς άγχος και ανασφάλειες θα ήταν η ζωή μας στη γη. Αμήν.