Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά,
Μια από τις σπουδαιότερες για την κατήχηση των πιστών θεωρείται η σημερινή Ευαγγελική περικοπή που ακούσαμε, γνωστή και ευρέως ως η παραβολή του καλού Σαμαρείτη. Την αφορμή για να διδάξει την παραβολή αυτή ο Κύριος, την έδωσε ένας νομομαθής που ήθελε να μάθει τι να κάνει για να κερδίσει την αιώνια ζωή. Και ο Χριστός του λέγει: να πράττεις αυτά που διαβάζεις στο νόμο του Θεού, τι λέγει ο νόμος του Θεού, τι διαβάζεις σε αυτόν; Και παρέθεσε ο Κύριος την παραβολή του Καλού Σαμαρείτη, η οποία αναφέρεται σε κάθε ένα από εμάς.
Ποιος είναι ο Σαμαρείτης; Είναι ο Χριστός ο Ίδιος. Ήταν ξένος ο Χριστός προς την ανθρωπότητα. Ο Χριστός ως Θεός, προσέλαβε την ανθρώπινη φύση για να την σώσει και να την αναστήσει. Τα τραύματα τα περιποιήθηκε με λάδι και κρασί. Το λάδι και το κρασί είναι τα σωστικά μυστήρια της Εκκλησίας, το έλαιον του Βαπτίσματος, του Χρίσματος, του Ευχελαίου και ο οίνος της Θείας Λειτουργίας, της Θείας Ευχαριστίας. Το ότι ανέβασε επάνω σε δικό του ζώο και μετέφερε τον άνθρωπο, είναι η πρόσληψη της ανθρωπίνης φύσεως, που ο Χριστός ανέλαβε, «φορτώθηκε» την ανθρωπότητα για να την σώσει. Πανδοχείο είναι η Εκκλησία η οποία δέχεται τον άνθρωπο και τον
περιθάλπει, είναι ιατρείο ψυχών και σωμάτων, τόπος ανανήψεως και αναρρώσεως.
Όλους τους αποδέχεται και όλους τους φροντίζει. Δεν απεχθάνεται και δεν απομακρύνει κανένα.
Ένα άνθρωπος κατέβαινε από την Ιερουσαλήμ στην Ιεριχώ και έπεσε σε ληστές, οι οποίοι αφού τον έγδυσαν και τον τραυμάτισαν τον άφησαν μισοπεθαμένο. Με αυτή την περιγραφή ο Χριστός θέλει να δηλώσει το πλήγμα που δέχθηκε η ανθρωπότητα από τον δαίμονα και από τους ανθρώπους που υπηρετούν τις αμαρτωλές καταστάσεις και καταφέρονται εναντίον της ανθρωπότητας.
Πεσμένος ο άνθρωπος της παραβολής σε τέτοια κατάσταση, συμβαίνει να διέλθουν από εκείνο το μέρος κάποιοι περαστικοί. Ο πρώτος ήταν ένας ιερέας ο οποίος μόλις είδε τον μισοπεθαμένο από τα χτυπήματα των ληστών, προσπέρασε και δεν έδωσε σημασία. Το ίδιο ακριβώς ακολούθησε και ο επόμενος διερχόμενος ο οποίος ήταν ένας λευίτης. Και οι δύο ήταν άνθρωποι επιφανείς. Και οι δύο δεν έδωσαν σημασία στον άνθρωπο που είχε ανάγκη.

Ο επόμενος που ήρθε ήταν Σαμαρείτης, δηλαδή άνθρωπος με διαφορετική εθνότητα, ξένος και άσχετος. Ο Σαμαρείτης τον σπλαχνίστηκε, τον πλησίασε, του έδεσε τα τραύματα και τα άλειψε με λάδι και κρασί, τον μετέφερε με το δικό του ζωντανό και τον περιποιήθηκε πηγαίνοντάς τον σε ένα πανδοχείο.
Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά,
Ο Σαμαρείτης δεν περιορίστηκε σε λόγια συμπόνιας και παρηγοριάς, αλλά την αγάπη προς τον πλησίον την έκανε πράξη, πήρε πάνω του τον πόνο του συνανθρώπου του και έκανε τα πάντα για να βελτιώσει την κατάστασή του. Δεν είχε να κερδίσει τίποτα από το ενδιαφέρον που επέδειξε στον πληγωμένο συνάνθρωπό του. Αντιθέτως, εγκατέλειψε τις εργασίες του και οικειοποιήθηκε τις ανάγκες του αδελφού του δικές του.
Δεν αποσκοπούσε ούτε στον έπαινο, ούτε στην αναγνώριση των ανθρώπων. Δεν ζήτησε το παραμικρό αντάλλαγμα για να εκφράσει την ανθρωπιά του. θα μπορούσε κάλλιστα να αδιαφορήσει καθώς ο τραυματίας ήταν Ιουδαίος. Επικρατούσε διαμάχη μεταξύ Ιουδαίων και Σαμαρειτών εκείνη την εποχή η οποία έφθανε σε επίπεδα σκληρότητας και μίσους. Δεν έκανε, όμως, μέσα του τη διάκριση που άλλοι, ενδεχομένως, θα έκαναν στη θέση του. Δεν αρνήθηκε τον συνάνθρωπό του, επειδή τους χώριζαν θρησκευτικές διαφορές, αλλά χωρίς τον παραμικρό δισταγμό προστρέχει προς βοήθεια.
Υπάρχουν αρκετοί ανάμεσά μας που έχουν ανάγκη μιας ψυχοπνευματικής ανακαινίσεως μέσα στο πανδοχείο της Εκκλησίας. Άνθρωποι κάθε ηλικίας, άνθρωποι πονεμένοι, κεκοπιακότες, απογοητευμένοι, θλιμμένοι, τραυματισμένοι από τα ψυχοφθόρα πάθη τους, εξουθενωμένοι από τη μανία της κακίας του κόσμου τούτου, οι οποίοι περιμένουν κάποιο συνάνθρωπο να σταθεί μπροστά στον πόνο τους, να τον συμμεριστεί και να τους παρηγορήσει με την αγάπη του. Δυστυχώς, όμως, όλοι
προσπερνούν βιαστικοί. Δεν έχουν χρόνο και διάθεση. Ας αποτελεί παράδειγμα για όλους μας η αληθινή αγάπη χωρίς όρια που επέδειξε ο ίδιος ο Χριστός προς τον πλησίον με την ενανθρώπησή του, με την Σταυρική του θυσία και με το κήρυγμα της Σωτηρίας σε όλα τα έθνη. Ο Χριστός είναι ο καλός Σαμαρείτης που «την ψυχήν αυτού τίθησιν υπέρ των προβάτων» και Αυτόν πρέπει να μιμηθούμε στη ζωή μας. Αμήν!