Το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα μας θυμίζει μια σπουδαία αλήθεια: «Συναχθήσεται έμπροσθεν αυτού πάντα τα έθνη». Δε θα παραμείνουμε για πάντα ανεξέλεγκτοι. Αυτό το τέρμα θα το δώσει η κρίση του Θεού, την οποία θα κάνει ο Χριστός. Αυτός είναι ο Μεγάλος Κριτής. Τον περιμένουμε να έλθει ξανά πίσω στη γη. Αυτό ομολογούμε στο Σύμβολο της Πίστεως: «Και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης, κρίναι ζώντας και νεκρούς». Μπροστά του θα συγκεντρωθούν όλα τα έθνη. Και αυτός θα εκφέρει την κρίση του, βραβεύοντας τους καλούς και αγαθούς και καταδικάζοντας τους πονηρούς και αμετανόητους αμαρτωλούς. Η κρίση του Θεού, λοιπόν, είναι το θέμα που καλούμαστε να
διαπραγματευτούμε σήμερα.
Γενική, λοιπόν, θα είναι η κρίση του Θεού. Κανένας δε θα μπορέσει να ξεφύγει. Το ξεκαθάρισε ο Χριστός. «Πάντα τα έθνη», όλα τα έθνη της γης θα παρουσιαστούν μπροστά στο θρόνο του Μεγάλου Κριτή. Δεν θα μπορούμε να κρύψουμε τίποτε μπροστά στο δικαστικό βήμα. Αυτό τονίζει και ο κορυφαίος Απόστολος, γράφοντας προς τους χριστιανούς της Κορίνθου. Όλοι εμείς, λέγει,
«φανερωθήναι δεί, έμπροσθεν του βήματος του Χριστού». Πρέπει δηλαδή, να εμφανισθούμε φανεροί και ανυπόκριτοι μπροστά στο βήμα του Χριστού, χωρίς καμιά εξαίρεση: Βασιλείς και άρχοντες, πλούσιοι και φτωχοί, σοφοί και αγράμματοι, πιστοί και άπιστοι, δίκαιοι και αμαρτωλοί, οι διώκτες μαζί με τα θύματά τους, τα εκατομμύρια των μαρτύρων και των Αγίων.
Ανάμεσά τους, και όλοι εμείς, αγαπητοί μου αδελφοί. Πόσο ευτυχισμένοι θα νιώθουμε, εάν την ημέρα της κρίσεως ο Μεγάλος Κριτής μας αριθμήσει ανάμεσα στους εκλεκτούς και στους δικαίους, για τους οποίους ο ίδιος ετοίμασε την Ουράνια Βασιλεία του «από καταβολής κόσμου». Αλλοίμονο, όμως,
εάν συμβεί το αντίθετο! «Ω, ποία ώρα τότε και ημέρα φοβερά» για τους ασεβείς και αμετανόητους αμαρτωλούς, «όταν καθίσει ο Κριτής επί θρόνου φοβερού».
Η κρίση του Θεού θα είναι δίκαιη. Γι’ αυτό ο Κριτής θα ενεργήσει αυτή την κρίση. Για να αποδώσει δικαιοσύνη, πράγμα που πολλές φορές δεν γίνεται από τους ανθρώπους. Πόσες φορές δεν βλέπουμε να ξεφεύγουν από την ανθρώπινη δικαιοσύνη οι ένοχοι και να παραμένουν ασύλληπτοι και ατιμώρητοι. Πόσες φορές, πάλι, η ανθρώπινη δικαιοσύνη σφάλλει και εξάγει λανθασμένες
αποφάσεις και άδικες. Αυτό δεν θα συμβεί στη μεγάλη εκείνη δίκη. Οι αποφάσεις του Κριτή θα είναι δίκαιες και σωστές.

Και όπως γνωρίζουμε, οι άνθρωποι τιμωρούν το κακό, αλλά δεν βραβεύουν το καλό. Όλα αυτά δείχνουν πόσον ελλιπής και μονομερής είναι η δικαιοσύνη των ανθρώπων. Ο Θεός, όμως, είναι πέρα για πέρα δίκαιος. «Και της δικαιοσύνης αυτού, ουκ έστιν όριον» αναφέρει ο προφήτης Ησαΐας. Αυτός
προβάλλει μέσα στη φύση του δίκαιος. Σαν ακοίμητος φρουρός της ηθικής τάξεως θέλει και είναι σε θέση να απονείμει το δίκαιο. Δεν υπάρχει τίποτε που να μην το ξέρει. Όλα μπροστά του είναι φανερά, όχι μόνο τα αμαρτωλά έργα, αλλά και οι πονηροί λογισμοί. Απόλυτα ενήμερος για όσα επράξαμε, θα είναι σε θέση να κρίνει δίκαια και αμερόληπτα. Ολόλαμπροι, σαν τον ήλιο οι δίκαιοι θα ακούσουν
το «δεύτε οι ευλογημένοι του Πατρός μου», ενώ οι αμαρτωλοί με τρόμο θα ακούσουν το «πορεύεσθε οι κατηραμένοι εις το πυρ το εξώτερον». Υπάρχει, όμως τρόπος να αποφύγουμε τέτοια εξέλιξη και να
προδιαγράψουμε, ενόσω ζούμε, την μέλλουσα ζωή μας μαζί με τους αγίους.
Μπορούμε να αποφύγουμε το επιτίμιο του Μεγάλου Κριτή, αλλά και να ακούσουμε το « εύ δούλε αγαθέ και πιστέ».
Αυτό μπορούμε να το πετύχουμε με τη μετάνοια, με την αναγνώριση δηλαδή, της αμαρτωλότητάς μας και την απόφαση να διορθωθούμε εξομολογούμενοι με ειλικρίνεια όλες τις αμαρτίες μας στον πνευματικό μας. Με αυτό τον τρόπο θα προσελκύσουμε στη ζωή μας το άπειρο έλεος του Δικαιοκρίτη
Θεού, όπως το πέτυχαν πολλοί από τους αγίους, που κατόρθωσαν να νικήσουν την αμαρτία. Ας μη λησμονούμε τον μετανοημένο ληστή πάνω στο σταυρό, ο οποίος αξιώθηκε να γίνει ο πρώτος πολίτης της Βασιλείας του Θεού. Αυτό μας υπογραμμίζει τη μεγάλη δύναμη που έχει η μετάνοια. Η εξομολόγηση και η μετάνοια, αγαπητοί μου, είναι το δεύτερο βάπτισμα, γιατί με αυτό γινόμαστε
καθαροί από τις προηγούμενες αμαρτίες μας.
Το άλλο που πρέπει να προσέξουμε είναι η πνευματική περισυλλογή, για να μην αμαρτάνουμε. Τούτο σημαίνει αυξημένη επαγρύπνηση πάνω στον εαυτό μας. Οι παγίδες του πονηρού είναι πολλές, αλλά και στημένες με πολλή τέχνη. Αυτό λέγει στον καθένα μας και ο Μέγας Βασίλειος: « Εν μέσω παγίδων
διαβαίνεις». Ας προσέξουμε, λοιπόν, τις παγίδες και ας προφυλάξουμε τον εαυτό μας με το φωτισμό που προσφέρει ο λόγος του Θεού, με την ενίσχυση που δίνει η προσευχή και με τον αγιασμό που τακτικά πρέπει να παίρνουμε από τη χάρη των Αγίων Μυστηρίων. Με αυτό τον τρόπο σίγουρα πρέπει να ελπίζουμε ότι θα αναδειχθούμε πολίτες της Ουράνιας Βασιλείας.

Αλέξανδρος Ταπάκης