Όλοι γνωρίζουν ότι ο υιός του Θεού έγινε άνθρωπος για να σώσει τον κόσμο από την αμαρτία. Εκείνο, ωστόσο, που δεν γίνεται κατανοητό από τους πολλούς είναι ο τρόπος που επέλεξε ο Χριστός για να μας σώσει.
Θεμελιώδης διδασκαλία της εκκλησίας μας είναι ότι ο άνθρωπος πλάστηκε από την αρχή ελεύθερος και πιο πολύ από όλους σέβεται την ελευθερία του Αυτός που του την έχει δώσει, δηλαδή ο Δημιουργός του. Δεν θα μπορούσε, λοιπόν, να σωθεί ο άνθρωπος χωρίς τη δική του ελεύθερη συγκατάθεση και συνεργασία. Η ίδια η επιλογή του να απομακρυνθεί από την πηγή της ζωής και
να περιφρονήσει τον παράδεισο, ήταν προϊόν ελεύθερης βούλησης και επιλογής.
Όταν λέμε πως ο Χριστός σώζει τον κόσμο εννοούμε πως ο Θεός προσφέρει την παντοδύναμη και χωρίς όρια αγάπη Του και το έλεος Του και καλεί τον άνθρωπο να ανταποκριθεί και να συνεργαστεί μαζί Του. Έτσι είχε συμβεί με την εκλογή των αγίων και δικαίων της Παλαιάς Διαθήκης, με την αποστολή του Ιωάννη του Βαπτιστή, με τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και τελικά με την κλήση
των αποστόλων και την ίδρυση της Εκκλησίας. Το ίδιο συμβαίνει και με τον καθένα από εμάς, όταν στο χρόνο και με τον τρόπο που επιλέγει ο Θεός, τον επισκέπτεται η χάρη του Αγίου Πνεύματος.
Από τη στιγμή που ο Θεός φόρεσε σάρκα και έγινε Θεάνθρωπος δρομολογείται η σωτηρία μας. Πήρε την ανθρώπινη φύση για να την ανυψώσει εκεί που ήταν στην αρχή και αυτό έπρεπε να γίνει με τρόπο απτό και κατανοητό.
Με τη νίκη κατά του θανάτου δόθηκε η ελπίδα της αιωνιότητας και η κληρονομία της βασιλείας του Θεού ως δυνατότητα για όποιον το επιθυμήσει και αγωνιστεί γι’ αυτήν. Το άλλο που απέμενε ήταν να κηρυχθεί σε όλα τα έθνη αυτή η ευχάριστη είδηση, δηλαδή το ευαγγέλιο. Στο έργο αυτό δεν κλήθηκαν άγγελοι, αλλά άνθρωποι όπως εμείς, για να αποδειχθεί για μια ακόμη φορά πως ο Θεός
μας αγαπά με έναν τρόπο που σέβεται την προσωπικότητα και την ελευθερία μας.
Ο Θεός θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι. Αυτή την ελπίδα και δυνατότητα δεν θέλει να την στερήσει από κανέναν. Το ευαγγέλιο θα κηρυχθεί σε όλα τα έθνη, γιατί σε όλη τη γη κατοικούν παιδιά του Θεού. Αυτό άλλωστε δηλώνει και η εκλογή των δώδεκα μαθητών. Ο αριθμός τους που είναι ίδιος με
αυτόν των φυλών του Ισραήλ δεν είναι τυχαίος. Τόσο λίγοι δεν θα μπορούσαν να διδάξουν σε όλο τον κόσμο. Συμβολικά, όμως, αντιπροσωπεύουν όλη την ανθρωπότητα από τα σπλάχνα της οποίας προέρχονται και οι ίδιοι.
Η συνάντηση του Χριστού με αυτούς που πρόκειται να καλέσει για να εργαστούν στο αμπέλι Του γίνεται στην παραλία της Γαλιλαίας και την ώρα που αγωνίζονται για το μεροκάματό τους. Τους ζητά να εγκαταλέιψουν τα δίχτυα και τις βάρκες τους και να τον ακολουθήσουν, για να γίνουν αλιείς ανθρώπων. Αυτό ισοδυναμεί με εγκατάλειψη των πάντων και τέλεια αυταπάρνηση. Πάνω από τα
μόνα περιουσιακά τους στοιχεία πάνω από τους γονείς και τις οικογένειες τους
έβαλαν την αγάπη του Θεού.
Ο τρόπος ανταπόκρισης των μαθητών εκπλήττει κυριολεκτικά. Δεν ζητούν διευκρινίσεις και ανταλλάγματα από τον άγνωστο που τους καλεί. Δεν αναβάλλουν την απάντηση, δεν ζητούν συμβουλή από άλλους, δεν διστάζουν. Αφήνουν τα πάντα αμέσως και ακολουθούν τον Χριστό. Το έργο τους θα είναι να ψαρέυουν ψυχές.
Η συμπεριφορά των αποστόλων, όπως την διέσωσε ο ευαγγελιστής Ματθαίος, με ανθρώπινα κριτήρια είναι ανεξήγητη. Οι μαθητές ήταν ψυχές που πίστευαν σε αυτά που γράφτηκαν στην Παλαιά Διαθήκη και αναζητούσαν την αλήθεια, παρακολουθώντας μεταξύ άλλων το κήρυγμα του Ιωάννη του Βαπτιστή.
Είναι λοιπόν φυσικό για μια καρδία που αναζητά και ταυτόχρονα χαρακτηρίζεται από απλότητα και δεκτικότητα να αντιληφθεί την παρουσία του Θεού, όταν η χάρις του πνεύματος Του αποφασίσει να την επισκεφθεί. Τέτοια ήταν η καρδία των μαθητών και τέτοια οφείλει να είναι και η δική μας, για να ακολουθήσουμε με βεβαιότητα και ελπίδα το Χριστό.
Το όνομα του Ιησού Χριστού είναι το πιο ιερό που πρέπει να γραφτεί στην καρδιά μας. Αναφέρεται για τον άγιο Ιγνάτιο τον Θεοφόρο, όταν τον ρώτησαν «τι ψελλίζεις διαρκώς» απάντησε «ψιθυρίζω το όνομα του Ιησού Χριστού που έχω στην καρδιά μου». Γι’ αυτό, όταν κατασπαράχθηκε από ντα θηρία, η καρδιά του διατηρήθηκε άθικτη και πάνω της ήταν χαραγμένες οι λέξεις «Ιησούς Χριστός». Ας επαναλαμβάνουμε κι εμείς την προσευχή «Κύριε, Ιησού Χριστέ, ελέησον ημάς» για να είναι πάντα χαραγμένο το όνομά του και στις δικές μας καρδιές.

Αλέξανδρος Ταπάκης Θεολόγος