Η Πεντηκοστή ημέρα μετά από το εβραϊκό Πάσχα γιορταζόταν με λαμπρότητα από τον λαό του Θεού ως ημέρα ευχαριστιών για τη συγκομιδή των καρπών, αλλά και ως ημέρα ανάμνησης για την παράδοση των δέκα εντολών από τον Θεό στον Μωυσή, στο όρος Σινά. Πλήθη Ιουδαίων συνέρρεαν στην Ιερουσαλήμ, για να πάρουν μέρος στις θρησκευτικές εκδηλώσεις, που είχαν ως επίκεντρό τους τον ναό του Σολομώντα. Μέσα σε τέτοιο κλίμα, συνέβη το μεγάλο γεγονός της επιφοίτησης του Αγίου Πνεύματος, που σηματοδοτεί την βάπτιση των πρώτων χριστιανών και την ιστορική εμφάνιση της Εκκλησίας.

Τα σχετικά προς την ίδρυση της Εκκλησίας γεγονότα, λοιπόν, συνέβησαν πενήντα μέρες μετά την ανάσταση του Κυρίου. Η επιδημία του Αγίου Πνεύματος, που είχε υποσχεθεί ο Ιησούς στους μαθητές του πριν από την ανάληψή Του, έγινε κι’ αυτή σε εορτάσιμη μέρα, γιατί θέλημα του Θεού ήταν να ακουστεί ο Λόγος Του και να γίνει γνωστό το μήνυμα της νίκης κατά του θανάτου, σε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και μάλιστα σ’ εκείνους, που είχαν τις προϋποθέσεις να πιστέψουν, αφού η παρουσία τους στα Ιεροσόλυμα οφειλόταν σε προσκυνηματικούς λόγους.

«Εάν τις διψά, έρχέσθω προς με και πινέτω»

Τα λόγια του Κυρίου, που ακούσαμε από το κατά Ιωάννην ιερό Ευαγγέλιο,

ειπώθηκαν, ασφαλώς, σε χρόνο άσχετο προς το γεγονός της Πεντηκοστής και αναμφισβήτητα πριν από την ανάσταση. Η σχέση τους, όμως, με το νόημα της ημέρας είναι άμεση και η θεολογική σημασία τους πολύ μεγάλη. Ο Χριστός μίλησε, όπως είχε κάνει και σε άλλες περιπτώσεις, για το νερό το αληθινό, που σβήνει την δίψα της ψυχής. Και διακήρυξε πως πηγή αυτού του νερού είναι ο Ίδιος. Διευκρινίζοντας μάλιστα πως όποιος προσέρχεται στην πηγή, όποιος δηλαδή αποδέχεται τον Λόγο του Θεού και πιστεύει σ’ Αυτόν, δεν ξεδιψά περιστασιακά, με την επίλυση ίσως κάποιων αποριών του ή την τακτοποίηση κάποιων προσωπικών του υποθέσεων, αλλά αποκτά την θεϊκή εσωτερική γαλήνη, γεύεται στην ζωή του τα αγαθά της βασιλείας του Θεού και έχει μέσα του πλουσιοπάροχα το νερό, που γίνεται αιτία να χορταίνει διαρκώς ο ίδιος την πνευματική του δίψα, αλλά και να ποτίζει τις ψυχές των ανθρώπων που τον περιβάλλουν.

«Ο πιστεύων εις εμέ»

Απαραίτητη προϋπόθεση για να φτάσει κανείς στην κατάσταση, που προαναφέρθηκε,

είναι η πίστη, με την έννοια της ελεύθερης αποδοχής του Ιησού ως Θεού και Κυρίου και της ένταξης και παραμονής στο Σώμα Του, που είναι η Εκκλησία. Έχει, μάλιστα, ιδιαίτερη σημασία η παρατήρηση του Ευαγγελιστή Ιωάννη ότι η άποψη αυτή δεν διατυπώθηκε τότε και για πρώτη φορά από τον Ιησού, αλλά, όπως συμβαίνει με όλα τα γεγονότα και φάσεις του σχεδίου της σωτηρίας μας, είχε προφητευθεί ή προτυπωθεί στην Παλαιά Διαθήκη. Αυτό σημαίνει η φράση «καθώς είπεν η γραφή».

Η πίστη μας, λοιπόν, είναι σαφής και συγκεκριμένη ως προς το περιεχόμενό της και είναι βίωμα και τρόπος ζωής και όχι άθροισμα δογμάτων και διδασκαλιών. Ο Ιησούς δεν είπε γενικά και αόριστα «ο πιστεύων» αλλά προσέθεσε το «εις εμέ», προσδιορίζοντας έτσι την πίστη ως προσωπική και ζωντανή σχέση με τον αληθινό Θεό, που για χάρη μας έγινε άνθρωπος, για να σώσει τους όμοιούς Του και να γίνει αντιληπτή και ελεύθερα αποδεκτή η σωτηρία από αυτούς.

«Τούτο δε είπε περί του Πνεύματος»

Αυτοί που πίστεψαν στον Ιησού, και ασφαλώς δεν ήταν μόνο οι δώδεκα μαθητές Του,

αξιώθηκαν να ζήσουν το συγκλονιστικό γεγονός της πραγματοποίησης αυτών, που υποσχέθηκε ο Διδάσκαλός τους και να βιώσουν τον κατακλυσμό του πνευματικού εκείνου νερού, που δεν είναι άλλο από το Άγιο Πνεύμα. Δέκα μέρες μετά την ανάληψή Του ο Κύριος στέλνει τον Παράκλητο, που θα οδηγήσει τους πιστούς στο πλήρωμα της αλήθειας. Με τον τρόπο αυτό εγκαινιάζεται μια νέα φάση στο σχέδιο της σωτηρίας και μια νέα περίοδος, αυτή της χάριτος του Αγίου Πνεύματος που, όπως σαφέστατα δηλώνεται στο σημερινό ευαγγέλιο, έμελλε να αρχίσει μετά την δόξα του Yιού, μετά, δηλαδή, την ανάσταση και ανάληψή Του.

Το Άγιο Πνεύμα, το τρίτο δηλαδή πρόσωπο της Αγίας Τριάδας, υπήρχε και υπάρχει και συγκυβερνά μαζί με τον Πατέρα και τον Υιό. Αυτό, που γιορτάζουμε σήμερα, είναι την εν κόσμω παρουσία του Πνεύματος, όπως τα Χριστούγεννα την κατά σάρκα γέννηση του Υιού του Θεού. Γιορτάζουμε, ακόμη, την εμφάνιση της Εκκλησίας ως ιστορικής πραγματικότητας.

Τα πάντα, συνεπώς και η υπόθεση της σωτηρίας μας, ξεκινούν και ενεργούνται από τον Ένα και Αληθινό Θεό, που είναι Τριαδικός. Αυτή η αλήθεια διακηρύσσεται σήμερα και δεν είναι τυχαίο ότι την ημέρα της Πεντηκοστής βαφτίστηκαν, στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, οι πρώτοι χριστιανοί, συνολικά τρεις χιλιάδες άνθρωποι. Με τη βάφτιση του ο κάθε πιστός βιώνει στην πράξη την διδασκαλία της Εκκλησίας. Ότι δηλαδή ο Πατέρας έστειλε στον κόσμο τον Υιό Του. Ο Υιός έγινε άνθρωπος και μας έσωσε. Και το Άγιο Πνεύμα μάς διατηρεί ενωμένους στο Σώμα του Χριστού “συγκροτώντας τον θεσμό της Εκκλησίας”. Όλα τα ενεργεί ο Θεός «ο Πατήρ, δι’ Yιού εν Αγίω Πνεύματι».

Δρ Φαίδων Παπαδόπουλος, Θεολόγος