Η Εκκλησία μάς καλεί σήμερα, Γ’ Κυριακή των Νηστειών να προσκυνήσουμε τον Τίμιο και ζωοποιό Σταυρό του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Ο Σταυρός μας θυμίζει το πάθος του Κυρίου, απ’ όπου παίρνουμε θάρρος και δύναμη να συνεχίσουμε τον αγώνα, ώστε μέσα μας να αναγεννηθεί η ελπίδα της Αναστάσεως. Όπως ο Χριστός, έτσι και εμείς, από τον πόνο και τη θλίψη του Σταυρού φτάνουμε στη χαρά της Αναστάσεως.

Σήμερα, λοιπόν, σε αυτή τη λαμπρή εορτή, μας παραγγέλλει ο Χριστός μέσα από το ευαγγελικό ανάγνωσμα: «όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω ευατόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι». Δηλαδή, δεν αναγκάζει κανένα. Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από τον Θεό ελεύθερος. Αυτό όμως θα πει ότι πρέπει με τη θέληση του να ακολουθήσει τον ορθό δρόμο, για να πραγματοποιήσει το θείο προορισμό του πάνω στη γη. Ο Χριστός καλεί τον καθένα μας από την πιο μικρή του ηλικία να σηκώσει το σταυρό του. Τι θα πει όμως σταυρός; Ο σταυρός είναι το μοναδικό παράδειγμα της αγάπης και της θυσίας του Κυρίου για μας τους ανθρώπους. Ο Κύριος μας προσφέρει πάντα την αγάπη του στον κόσμο και τους ανθρώπους.

Για να αγαπάς όμως τους άλλους, πρέπει να παραμερίζεις τον εγωισμό σου. Η αμαρτία αυτό το κακό μας κάνει. Σπάζει την αγάπη και στη θέση της βάζει τον εγωισμό. Ο εγωιστής προσπαθεί με κάθε τρόπο να φροντίζει μόνο τον εαυτό του. Από τη μικρή ηλικία πρέπει να μάθουμε να θυσιάζουμε τον εγωισμό μας. Να μην κρατάμε το καθετί μόνο για τον εαυτό μας, αλλά να το προσφέρουμε και στους άλλους. Η θυσία του εγωισμού είναι αρκετά δύσκολη. Όμως είναι ο μοναδικός δρόμος για να βρούμε την αληθινή και την αιώνια ζωή. Αυτό μας βεβαιώνει ο Χριστός στη συνέχεια της σημερινής περικοπής μας. Για να κερδίσουμε, λέγει, την αληθινή ζωή, πρέπει να θυσιάζουμε πολλά πράγματα από τον εαυτό μας και να δίνουμε συνεχώς την αγάπη μας στο Θεό και τους άλλους ανθρώπους. Μπορεί να κερδίσουμε ολόκληρο τον κόσμο, αλλά θα έχουμε αρνηθεί την αγάπη και τη θυσία. Δηλαδή τον ίδιο το Θεό, που μας χαρίζει την αληθινή ζωή και τα πάντα.

Δυστυχώς, όμως, σήμερα οι περισσότεροι χριστιανοί δεν έχουμε την αρετή της αυταπάρνησης και δεν αγωνιζόμαστε για την απαλλαγή της ψυχής μας από τα πάθη, τα μίση και τις κακίες και για να να ενωθούμε με τον Χριστό, τον μόνο αληθινό Θεό. Αυταπάρνηση, λοιπόν, πρέπει να έχει ο κάθε ένας από εμάς, εάν πράγματι θέλουμε να λεγόμαστε χριστιανοί, όχι στην ταυτότητα αλλά στην καρδιά, στην πράξη.

Σήμερα, που ο άνθρωπος βλέπει να χάνει όλα όσα νόμιζε ότι κέρδισε, ψάχνει να βρει καινούργια στηρίγματα και αναζητά νέους προσανατολισμούς στη ζωή του. Κάποιος σοφός είχε προβλέψει παλιότερα πως, όταν οι άνθρωποι θα πάψουν να πιστεύουν στον Χριστό, δεν θα γίνουν άπιστοι, αλλά θα πιστεύουν σε οτιδήποτε. Η εποχή αυτή ήρθε. Οι κοσμοϊστορικές αλλαγές ταρακούνησαν την εμπιστοσύνη εκατομμυρίων ανθρώπων στα διάφορα κοινωνικά συστήματα και έστρεψαν τις ελπίδες πολλών στην αναζήτηση μεταφυσικών λύσεων. Διακρίνοντας, όμως, σήμερα τα πράγματα πιο ψύχραιμα διαπιστώνει κανείς ότι ο αληθινός Θεός δεν επέστρεψε ποτέ πραγματικά, ούτε οι άνθρωποι στράφηκαν σ’ αυτόν. Αντίθετα επέστρεψαν οι δεισιδαιμονίες και οι προλήψεις των πιο σκοτεινών εποχών της ανθρωπότητας και, μάλιστα, κυριαρχούν και καθορίζουν ακόμη και τη ζωή των χριστιανών. Οι εκπομπές με αστρολόγους μάγους και άλλους φανταστικούς σωτήρες αυξάνουν συνεχώς σε όλα τα κανάλια της τηλεόρασης. Ακόμη και η Ορθοδοξία μοιάζει να έχασε το πραγματικό της νόημα και έγινε πολιτικό σύνθημα.

Καθημερινά παρουσιάζονται καινούριες θρησκείες, που ευαγγελίζονται τους πιο απίθανους τρόπους σωτηρίας, οδηγώντας δεκάδες ανθρώπους στην καταστροφή, ακόμη και στην αυτοκτονία. Ακόμη και η λατρεία του Σατανά γνωρίζει σήμερα τέτοια ανάπτυξη.

Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο η προβολή του σταυρού σήμερα αποκτά ένα πολύ πιο σημαντικό νόημα. O σταυρός μπορεί να γίνει ένα σταθερό σημείο κατεύθυνσης για τον άνθρωπο που ψάχνει να βρει το δρόμο του. Και ο δρόμος που δείχνει ο σταυρός δεν είναι άλλος από αυτόν που ακολούθησε και ο Χριστός. Ο Χριστός πάνω στον σταυρό δεν έχει απολύτως τίποτε, έχει χάσει τα πάντα ακόμη και τα ρούχα του τα μοίρασαν οι σταυρωτές του. Και όμως, αυτήν ακριβώς τη στιγμή θα κερδίσει τη σωτηρία ολόκληρου του κόσμου. Σ’ αυτόν το δρόμο της αγάπης και της θυσίας καλεί όλους τους ανθρώπους ο Χριστός.Τους καλεί να αρνηθούν ό,τι αγαπούν περισσότερο, τον ίδιο τους τον εαυτό τους, να εγκαταλείψουν τις νόμιμες και δίκαιες απαιτήσεις τους, τις φυσιολογικές και δικαιολογημένες επιθυμίες που έχει το εγώ τους μέσα στη ζωή τους. Συγχρόνως όμως τους βεβαιώνει πως μόνο όταν θυσιάσουν κάτι,  θα κερδίσουν πραγματικά. Δύσκολος, σίγουρα, ο δρόμος αυτός, αλλά είναι ο μόνος από τον οποίο έχει ανάγκη σήμερα ο κόσμος, καθώς είναι ο μόνος που παρέχει μια θετική πρόταση νοήματοδότηση της ζωής.
Γ’ Κυριακή των Νηστειών