ΚΥΡΙΑΚΗ Β’ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (Γρηγ. Παλαμά) (Μρκ. β’ 1-12) 12 Μαρτίου 2017

«ἰδὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν λέγει τῷ παραλυτικῷ, τέκνον,  ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου» ( Μαρκ. β΄ 5 ).

Λαός πολύς είχε ακολουθήσει το Κύριο. Κατάμεστο το σπίτι που κατέλυσε. Εκεί απαραιτήτως και οι ευσεβείς της εποχής. Οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι. Όλοι ήθελαν να τον δουν από κοντά. Να Τον ακούσουν. Άλλοι από περιέργεια, άλλοι από ενδιαφέρον. Τους ικανοποιούσε την ψυχή ο λόγος του Θεού. Τους την απάλυνε. Οι Φαρισαίοι, σαν άνθρωποι που γνώριζαν τον μωσαϊκό νόμο, πήγαιναν για να κάνουν κριτική. Για να βρουν μια αστοχία ή αδυναμία στη διδασκαλία του Κυρίου και να δημιουργήσουν εντυπώσεις εις βάρος Του. Κανείς τους δεν σκέφθηκε πως λίγο πιο πέρα βρισκόταν  παράλυτος ένας γνωστός και γείτονας τους. Ίσως όλοι να το ήξεραν πως η παραλυσία του ήταν συνέπεια της αποστασία του από το Θεό και της αμαρτωλής του ζωής. Γι’ αυτό και δεν έδωσαν σημασία, ούτε συγκινήθηκε κανείς τους όταν τέσσερεις άνδρες πλησίασαν το σπίτι εκείνο φέρνοντας μαζί τους το γνωστό τους παράλυτο.

Τι θαυμαστή αντίθεση όμως! Μέσα στην αδιαφορία και υποκρισία όλων αυτών των ακολούθων και ακροατών του Κυρίου Ιησού οι τέσσερεις άνδρες με καρδιά θερμή και πίστη βαθιά θέλουν να τον πλησιάσουν. Φλέγονται από την αγάπη προς τον συνάνθρωπό τους. Πιστεύουν ακράδαντα πως όταν φέρουν τον παραλυτικό κοντά στο Χριστό, θα θεραπευθεί. Δεν κλονίζονται μπρος στην παγερή αδιαφορία, (ή και περιφρόνηση και ειρωνεία ) των πολλών. Η αγάπη τους τους κάνει εφευρετικούς. Η πίστη τους αδίστακτους για το καλό.

Ανεβαίνουν στη στέγη. Την αποστεγάζουν και από εκεί κατεβάζουν μπρος στα πόδια του Κυρίου τον ταλαίπωρο άρρωστό τους. Και το θαύμα έγινε. Ο Κύριος συγκινήθηκε από την εκδήλωση της πίστεως. Συγχωρεί τις αμαρτίες του παραλύτου. Το άλλο; Η θεραπεία. Δεν μπορεί να μην ακολουθούσε. Ήταν τόσο εύκολο κατόπιν και αυτό. Αφού έφυγε η αιτία, η συνέπια δεν ήταν δύσκολο να ακολουθήσει. Έπειτα και μόνο το ξαλάφρωμα αυτό από το βάρος της αμαρτίας έκαμε κιόλας ελαφρύτερο τον πόνο και τη δοκιμασία.

Αλλά πως το δέχθηκαν αυτό εκείνοι που το έζησαν; Οι πολλοί με την αγάπη τους χάρηκαν. Μερικοί αντέδρασαν. Άρχισαν να το συζητούν. Με πιο δικαίωμα συγχωρεί αμαρτίες; Αμφισβητούν του Κυρίου την Θεότητα. Δεν αφήνουν την ψυχή τους να χαρεί ούτε μετά την οφθαλμοφανή θεραπεία, που ήρθε να τους αποστομώσει για την απιστία τους.

Μη μας ξενίζει αυτό. Ούτε πρωτοφανές είναι, ούτε ξένο προς την χριστιανική μας κοινωνία. Η παρουσία του Χριστού στη ζωή μας είναι μια πραγματικότητα. Με το λόγο Του, με τις επεμβάσεις Του, με τις ευεργεσίες Του, με τις δοκιμασίες που επιτρέπει. Πως την αντιμετωπίζουμε; Ποια είναι η στάση μας απέναντί Του; Αδιαφορία, ενδιαφέρον, περιφρόνηση, πίστη αντίδραση; Πως θα μπορούσαμε να την χαρακτηρίσουμε; Ας εξετάσει καθένας μας τον εαυτό του και ας δώσει μια τίμια και ειλικρινή απάντηση. Δεν έχει σημασία αν τον γνωρίζουμε το Χριστό και την αλήθειά Του. Και τα δαιμόνια τον γνωρίζουν. Και πιστεύουν στην ύπαρξη και τη δύναμη Του. Γι’ αυτό και «φρίττουσι». Μόνο που η ριζωμένη και ταυτισμένη πια με την ύπαρξη τους κακότητα τους κρατάει δούλους, ανίκανους να υποταγούν στη αγάπη και το θέλημα του Θεού. Ίσως λοιπόν να μην υπάρχει ανάμεσά μας άνθρωπος που να μη πιστεύει στο Θεό, στην Θεότητα του Χριστού, στην Εκκλησία. Μα δεν αρκεί αυτό. Η πίστη είναι άχρηστη όταν δεν την ζει κανείς και δεν την εκδηλώνει σωστά και γνήσια.

Μερικοί την εκδηλώνουν «δια το θεαθήναι τοις ανθρώποις». Για να εντυπωσιάσουν. Άλλοι έχουν μια πίστη ξεθωριασμένη και αστήρικτη. Δεν επιθυμούν να την στηρίξουν. Κλονίζονται μπρος στο παραμικρό αντίθετο ρεύμα. Είναι μια πίστη ξερή και άκαρπη χωρίς αρετή χωρίς αγάπη.

Από το βαθμό της πίστης εξαρτάται και η στάση μας απέναντι στους άλλους ανθρώπους. Η αγάπη είναι ζωντανή και καρποφόρα, μόνο όταν στηρίζεται και θερμαίνεται από την πίστη.

Με αυτό τον συνδυασμό τον άρρηκτο της πίστεως και της αγάπης ας είμαστε βέβαιοι πως μπορούμε να ατενίζουμε με προσγειωμένη αισιοδοξία τη ζωή. Ο Θεός θα ευλογεί τους κόπους μας και θα τους στεφανώνει με τις υπέροχες δωρεές Του που τρέφουν και γεμίζουν την ψυχή.

Αρχιμανδρίτης Νεκτάριος Μπακόπουλος

Πατήστε ΕΔΩ για pdf